Celem tej książki jest przybliżenie relacji między sportem i pedagogiką, a dokładniej ukazanie związków nauk o sporcie z naukami o wychowaniu. Przedstawia ona panoramę pojęć, problemy występujące w teorii i praktyce, a także perspektywy badań pedagogicznych w sporcie. Została napisana z myślą o potrzebach środowisk akademickich, które w swych zadaniach ustawowych mają kształcenie studentów w zakresie organizacji i funkcjonowania sportu we współczesnej cywilizacji i kulturze. Uczelnie obowiązek kształcenia studentów łączą z badaniami naukowymi prowadzonymi na rzecz sportu jako zjawiska społecznego i kulturowego. Sport nowożytny mający ponad stupięćdziesięcioletnią tradycję jest współcześnie dynamiczną formą życia społecznego. Wymaga przez to ciągłej uwagi środowiska naukowego oraz permanentnego doskonalenia własnych instytucji. (…) W książce zaprezentowano genezę i historyczny rozwój nauk o kulturze fizycznej. Przeprowadzono opis i przegląd zdarzeń, faktów budujących wiedzę na temat wychowania fizycznego. To ono było inspiracją i dało początek rozwoju pedagogiki sportu. Ukazano rozwój nauk o kulturze fizycznej na tle dynamicznie rozwijającego się sportu na przełomie XX i XXI wieku. Przedstawiono rozwój nauki o sporcie oraz sposoby utrwalania jej pozycji w systemie nauk. Książka jest próbą ukazania nowych przestrzeni badań pedagogicznych w sporcie. Wskazuje nowe kierunki myślenia pedagogicznego w sporcie i o sporcie, ukazuje rolę sportu jako środka wychowania dla przyszłości. W rzeczywistości współczesnej sport zdecydowanie zdominował aktywność fizyczną na tyle, że nauka o nim wyodrębniła się jako subdyscyplina w naukach o kulturze fizycznej. Wszelkie wytwory badawcze i praktyczne działania, w tym technologia treningu sportowego mieszczą się w empirycznej pedagogice sportu. Jest ona uszczegółowieniem ogólnej teorii pedagogicznej, jej założeń, prawidłowości i globalnych praw wraz z mechanizmami usytuowanymi w sporcie. Trening sportowca jest procesem pedagogicznym, obejmuje sferę dydaktyczną i wychowawczą. Dlatego istnieje potrzeba utrwalania dorobku pedagogiki sportu w zakresie nauk o kulturze fizycznej i praktyce sportowej. Obejmuje ona genezę i rozwój pedagogiki sportu w Polsce. Ukazuje przeobrażenia współczesnego sportu i rolę współzawodnictwa we współczesnej kulturze. Prezentuje zasady i metody edukacyjne w treningu sportowym oraz sylwetkę trenera jako jego organizatora. Kładzie akcent na takie kształtowanie postaw wobec sportu, aby służył on celom ogólnowychowawczym. W procesie tym istotną rolę odgrywa olimpizm jako źródło wartości uniwersalnych. Myślenie pedagogiczne w sporcie powinno być ukierunkowane na kształtowanie zdolności rozumienia i refleksyjnego traktowania sensu sportu jako fenomenu cywilizacyjnego wpływającego na obraz współczesnego świata.
