Problematyka książki obejmuje szeroko rozumiane związki między myślą Fryderyka Nietzschego, a sztukami wizualnymi. Praca składa się czterech studiów podejmowanych w różnych perspektywach, analizę zjawisk artystycznych o znacznej rozpiętości historycznej. Przedmiotem analizy w pierwszej części są nietzscheańskie ekfrazy obrońców Rafaela, teoria malarstwa zawarta w „Narodzinach tragedii” oraz recepcja tej myśli w twórczości amerykańskiego abstrakcjonisty Marka Rothki. Druga część rozważa obecność motywów obrazowych w pismach myśliciela oraz jego związki biograficzne ze sztuką. Pracę zamyka studium poświęcone portretom fotograficznym filozofa akcentujące – wypowiedziane z pism Nietzschego- temporalne wymiary obrazowości.