Klasyczne studia kobiece mają na celu odtworzenie historii kobiet i historii literatury kobiet, zrewidowanie i zrewindykowanie zastanej tradycji, o której myślimy jako o wykluczającej podmioty kobiece, limitującej normy, ograniczającej reprezentację. Pojęcia „prywatne” i „publiczne” stanowią
w ich ramach drogowskazy, pomagające zrozumieć specyfikę tego nieciągłego – pozbawionego uporządkowanej narracji – doświadczenia, w którym kobiety uczestniczyły od najdawniejszych czasów.