"Fuzja sztuk i horyzontów"

Spis treści

Wstęp: Subtilitas applicandi, czyli fuzja sztuk i horyzontów 10

1. Rękojmia Arystotelesa. Paradoks dramatu w medium teatru 18

Część I 18

2. Teatr operowy jako fuzja sztuk. Librettologiczna perspektywa badań 35

Wprowadzenie 35

Przenikliwość Diderota 41

Librettologia i stan badań 44

Nieciągłość czasowa a struktura libretta 47

Paradygmatyczna dominanta 49

Architektonika dzieła 52

Konkluzja 55

Glosa o rodowodzie epickiego dystansu 58

Epicki dystans a kontekst odbiorczy 59

W poszukiwaniu narratora – dystans jako immanentna cecha libretta 62

Kilka słów o arii i kategorii dystansu 65

Coda 67

1. Źródła operowego paradygmatu 70

Część II 70

Długie trwanie opery 70

Różnorodność dróg 74

W stronę operowego paradygmatu 82

Projektowanie matrycy. Wizjonerzy: Bardi i Galilei 87

Świadomość formy. Pionierzy: Rinuccini – Peri – Caccini 94

Opera jako fuzja sztuk. Pierwsza definicja Marco da Gagliano 101

Zamiast konkluzji. Rozszerzenia i kontynuacje modelu 105

Rękojmia Arystotelesa. Ars poetica operowego paradygmatu 115

2. Ars poetica, czyli fuzja horyzontów 127

Arystotelesowski status dramatu a relacje słowno-muzyczne 127

Kontekst arkadyjski – dramat pasterski i tragikomedia 137

Weinberg i paradoksy – renesansowa recepcja Poetyki Arystotelesa 152

Akademicy florenccy – alteracje paradygmatu 166

Redefinicje i reinterpretacje, czyli przyjemność mimesis 176

I. Robortello i kategoria representatio 177

II. Piccolomini i kategoria piacer obliquo 180

III. Tasso i varietas naśladowania 182

IV. Patrizi – mimesis, poiesis i meraviglia 185

Podsumowanie 200

3. Cudowność jako cecha operowego paradygmatu 203

Wprowadzenie 203

Tradycja antyczna i renesansowe konteksty 205

Wymiar estetyczno-kulturowy 217

Konkluzja 222

Glosa o cudowności: teatralne efekty, muzyczne afekty 228

1. Wzniosłe filiacje opery i wzniosłości 234

Część III 234

Teatr operowy w zwierciadle estetyki wzniosłości – fuzja sztuk i horyzontów 234

Ricoeur i jego koncepcja mimesis wobec operowej wzniosłości 241

Adorno i wzniosłość III stopnia 247

2. Hybris operowej przyjemności 258

Teatralność jako medium 258

Raz jeszcze o mimesis według Ricoeura 260

Hybris estetyzacji, czyli o lieto fine 265

3. Arystotelesowski paradygmat opery, czyli rehabilitacja alegorii 277

Wprowadzenie. Alegoryczna przewrotność Traviaty 277

Alegoria i opera 282

Alegoria i symbol w sztuce XIX wieku 284

Eksplikacja alegorycznych sensów w Traviacie 290

Zakończenie 299

Bibliografia 303

Nota bibliograficzna 320

Indeks nazwisk 321

Summary (The fusion of art and perspectives. Aristotelian paradigms in opera) 330