Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sceniewabsolutnymmilczeniu;niekibicowałżadnej
zestron.
–Ironia–mruknąłwkońcu,gdykociskoszykowałosię
doskokunaofiarę.–Wystarczyjedengest,jedenczyn,
abywszystkozmienić.Odwrócićto,cozdajesię
nieuniknione.
Kotskoczył,alewostatniejchwiliptakspostrzegł
drapieżnikaicudemuniknąłśmierci;wkocichpazurach
pozostałojedyniekilkakolorowychpiórek.
–Aczasemlosbywaprzewrotny.Jużmyślisz,
żezłapałeśPanaBogazanogi,atymczasemokazujesię,
żewrzeczywistościtodiabełtrzymaciebie.
Mężczyznapopatrzyłnaniepocieszonegorudego
kocura,któryspoglądałtęskniezaswąniedoszłą
zdobyczą,iotworzyłdelikatnieokno.Zwierzęodruchowo
zareagowałozainteresowaniem,agdyusłyszałowołanie
człowieka,radośniemiauknęło,następniepodeszło
dowyciągniętejdłoni,odzianejwniebieskąnitrylową
rękawiczkę,ubrudzonąwkilkumiejscachczerwonymi
plamami.Mężczyznapodrapałpieszczotliwiekocura
połebku,atenodwdzięczyłsięmugłośnymmruczeniem.
Człowiekpodszedłpocośstojącegowgłębidomku
ipochwilipojawiłsięzkawałkiempieczonegoudka
kurczaka.Podałgokotu,któryobwąchałuważnie
smakowitykąsek,poczymcapnąłiuciekłzłupem.
–Czasemjednakktośmożedopomóclosowi.Wtedy
obiestronynieponosząstrat.Przynajmniejteoretycznie.
Chybasięzemnązgodzisz?
Mężczyznaodwróciłsięispojrzałnaprawienagie,
zakrwawioneciałoczłowiekawsilewieku,przywiązane
dokrzesła.Zpewnościąkiedyśnależałodopostawnego
trzydziestolatka,ozapadającychwpamięć,
symetrycznychrysachtwarzy.Terazjednakbardziej
