Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział4
Janka,Czesław.
Marzec1965
Starówkajestjakpudełkoczekoladek.Domkitakie
nierzeczywistejakmakietakolejkizeSkładnicy
Harcerskiej.Kolorowe,jakbyjedzieckopomalowało
farbkamipodczaszajęćwychowaniaplastycznego.
GołębienaRynkujakbyzaimportowanezWenecji,
aprzynajmniejzKrakowa.
Jeszczechłodno,więcspacerowiczówniewielu.Hippisi
wdzwonachifuterkach,alemilicjaichstądgoni,więc
przesiadująnaBarbakanie,ajakichstamtądpogonią,
toprzyZielnejiprzyWielkiej,wbramachstarych
kamienicsiękryjąhuncwoty.Orazludzieduchy.
Ludzieduchytoci,którzyniemajądokądpójść.Nie
majądomu,nawetjeślimająmieszkanie.Niemają
rodziny,nawetjeśliichkrewniżyją.Niemająniczego,
nawetjeślicośposiadają.Chodząpoulicachiszukają
staregoświata.NajchętniejnaStarymMieście,alestary
świattonajwyżejmożnaznaleźćwobrazach
naBarbakanie.Tylkoczłowiekniemożewejśćdoobrazu.
Ijeszczemy.Jankazprzeszłością,ajapoprzejściach.
TakapiosenkaterazjestmodnawWarszawie,stolica
jąśpiewainiewie,żeśpiewawłaśnieonas.Tyle
żemyobojebardzochcemywyjśćztejpiosenki
–kuprzyszłości.
–TutajsięJerzykwspinałpomurze–Jankapokazuje
gdzie,kiedyprzechodzimykołoBarbakanu–irazmimało
coniespadł.Potemgojużzawszeprzytrzymywałam.
Bojakbymjeszczeijegostraciła...
Trzykropkinakońcuzdaniatoconajmniejminuta
milczenia.Jankastukaobcasamipobruku,takadrobna,
kieszonkowa,jakbyteżbyłaztejmakietykolejowej.Jak
