Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałII
Dorosłośćosóbniepełnosprawnych
intelektualnieipsychiczniejakoproblem
społeczny
Szerokorozumianezaburzeniapsychicznejednymzistotnych
problemówspołecznych,główniezewzględunato,wdużym
stopniuograniczająosobiedotkniętejchorobąmożliwośćpełnego
uczestnictwawżyciuspołecznym,generująckoniecznośćwcho-
dzeniawróżnegorodzajuzależnościodspecjalistów(lekarzy)oraz
instytucjipomocyspołecznej.Instytucjonalnebiografiedorosłej
osobyzniepełnosprawnościąintelektualnąiosobychorejpsychicz-
nieprzebiegająniecoodmiennie,cowynikazespecyfikizaburzeń.
Funkcjonowaniewsparciainstytucjonalnegojestwprzypadkach
tychkategoriiosóbopartenarealizacjizadańustawyopomocy
społecznejiustawyoochroniezdrowiapsychicznegoprzezinsty-
tucjewsparciaipomocy(Ustawaopomocyspołecznej,2004;Usta-
waoochroniezdrowiapsychicznego,1994).
Artykuł3ustawyoochroniezdrowiapsychicznegodefiniujekate-
gorięosóbzzaburzeniamipsychicznymi.Należądoniejosobychore
psychicznie(wykazującezaburzeniapsychotyczne),osobyupośledzo-
neumysłowo(niepełnosprawneintelektualnie),osobywykazu-
jąceinnezakłóceniaczynnościpsychicznych,którezgodnieze
stanemwiedzymedycznejzaliczanedozaburzeńpsychicznych.
Osobytewymagająświadczeńzdrowotnychlubinnychformpo-
mocyiopieki,niezbędnychdożyciawśrodowiskurodzinnym
lubspołecznym.
Obecniecorazczęściejsłuszniezwracasięuwagęnadiametralne
różnicemiędzyupośledzeniemumysłowym(niepełnosprawnością
intelektualną)azaburzeniamipsychicznymi.Równocześnietakże
wliteraturzeprzedmioturezygnujesięzużywaniaterminunosoby