Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
włosy,kolczykiwrozmaitychmiejscach,profesjonalnie
pomalowaneczerwoneusta,wjakichnigdynie
wyglądałabymdobrzezeswojącerąrudzielca.Aich
dodatkimiaływięcejobróżekinabijanychćwiekami
rzemyków,niżpasowałobytodoflanelowejkoszuli.Jedna
zdziewczynnosiłanawetdżinsoweogrodniczki
zobciętyminogawkamiiniezapiętąjednąszelką.Ajanie
byłampunkrockówą–byłamcholernąPunkyBrewster.
Przynajmniejmojeglanybyłymarkowe,akreskiwokół
oczunieskazitelne.Wiedziałamtonapewno.
Doskonaliłamteprzeklętekocieoczy,odkądskończyłam
dziesięćlat.Adopókiprzechodziłamzklasydoklasy,
dopótymoihippisowscyrodzicenieprzejmowalisiętym,
jakimammakijażanijaksięubieram,anitym,iloma
przekleństwamirzucamprzystole(przez„stół”
rozumiemtackę,naktórejjadamprzedtelewizorem
wsaloniku).Więcstanęłamnauboczuipróbowałamsię
niegapić,polegajączarównonaswoichcamelach
lightach,jakinanadziei,żektośprzynajmniejzachwyci
sięmoimikreskaminapowiekach.
Patrzyłam,jakchłopakiobściskują,przygniatają
iprzytulająswojedziewczyny,iobserwowałam,jak
wielkiecyckitychlasekpodskakująprzykażdym
chichocie.
Założęsię,żeuprawiająseks
,pomyślałam.
Każde
znich
.
Twarziszyjanaglezaczęłymnieswędziećidostałam
wypieków.
Aaaa,aterazsięczerwienię.Cudownie
.
Zwiesiłamgłowęipopatrzyłamnabuty,któremogłam
dostrzecbeznajmniejszegoproblemuzewzględu
nacałkowitybrakpiersi.
Dlaczegoniejestjużmodnyheroinowyszyk?Może
