Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zapomnieliście–powtórzyłazrozbawieniem,wku-
rzającymdowodemnaabsolutneprzekonanie,izadarłanań
wysuszonągłówkę.
Błękitwłosówbyłjeszczebłękitniejszywobecrozwod-
nionejzczasemniebieskościoczu,któraterazbladąmagmą
usiłowałanieomylniewylaćsięnaniego.
–Awy…Wyzapomnieliście,żeczłowiekżyje,byżyć!
Żyć,aniezdychaćzgłodużycialubciąglepamiętaćnajgor-
sze–wyrzuciłzsiebienajednymoddechu,achoćmówił
nowyon,bostarybytaknieprzemówił,brzmiałniepokoją-
cowysoko.
DoBłękitnejipozostałychstaruszekświata,zmatkąna
czele,któramyślaładokładniewtensposób,gderających,że
starczyćpowinnominimumistnienia,cokolwiekmiałozna-
czyć,acałaresztatozbędnadekoracja,całkiemjakbyzaspo-
kojeniegłodużyciaograniczałosięniemalwyłączniedonap-
chaniażołądka.Oczywiściejeślitatudrobinkaprzeżyławojnę
igłodowała,współczuje,aprzynajmniejpróbuje,bonigdynie
głodował,lecztoniepowód,byuważaćcałąresztęza…O,
doskonalewiedział,ocojejchodzi,posądziłagooniepotrzeb-
nądoniczegonajpróżniejsząpróżność,ofanabe…
Byniezacząćjejwygrażać,jedynypozytywnyaspekt
wychowaniamatki,samejwygrażającejtylkodotelewizora,
uchwyciłsięregału.Tribalerozciągnęłysięprzedpomarsz-
czonymnoskiemniczympowiększonaporcjasushizulotki
reklamowejpobliskiegobaru.Chwilęprzyglądałasięim,po
czympodniosławskazującypalecipowoli,niemalmeto-
dycznie,przesunęłanimwzdłużfoliiodjegodłonipołokieć,
jakbysprawdzała,czydobrzewytarłzpółkikurz,więcażsię
wzdrygnął,jedenznegatywnychaspektówwychowaniamatki:
zobaczymy,czydokładnieposprzątałeś…To,cozrobiła,było
jednaktakzaskakujące,żeIrekSzczęściarzzaskoczyłsam
siebie.Jakoczłowiekwreszciewolnypostanowiłponowemu
27
