Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Minęliśmyją,obejrzałasięzanamiiznowuzaczęłakontynuowaćsweokrzyki.Przy
drzwiachpokojunr17stałtajniak.Przyłożyłpalecdoskroninaznakpowitania.Garden
kiwnąłmugłową.
Pokój,wktórymzamordowanoCarlaBarenzo,miałścianyobitezielonkawątapetą.
Sprzętówbyłomało.Mosiężnełóżko,dwakrzesła,podstołemleżałnieduży,wytartydywan.
Oknowychodziłonaślepąuliczkęzabudowanąmałymi,koślawymikamieniczkami.
Popokojukręciłsięfotograf;lekarzstałopartyościanę,asierżantMatarasiedziałna
krześle,trzymającręcewkieszeniach.
-Czołem,szefie-powiedział,wstając.
-Wszystkozrobione?-spytGarden.
-Masięrozumieć,żewszystko-zatrajkotałfotograf.
-Nieżyjeodgodziny-stwierdziłlekarz.
Odkryłemprześcieradło,którymbyłprzykrytydenat.CarloBarenzoleżałnałóżkuz
wykrzywionymiramionami.Brzuchsterczałmujakminiaturowagóra.Natwarzymiał
brzydkigrymas.Łóżkobyłozalanekrwią.Zlewejstrony,przezodpiętąkoszulę,widaćbyło
ranę.Pochyliliśmysięnadciałem.
-Wsamoserce-dorzuciłlekarz.
-Musiałsiębać-powiedziałemcicho,przykrywającznowumojegoklienta.
-Tak,musiałsiębać-powtórzyłGarden,patrzącnabryłęprzykrytąprześcieradłem.
-Idziemy-powiedzielirównocześniefotografilekarz.
Gardenskinąłgłową.
Lekarzwyszedł.Pochwiliwróciłzdwomamężczyznami.Zabraliciało.Zanimi
wyszedłfotograf.
-Paskudnarobota,szefie-odezwałsięMatara-zrobisiękołotegohuk,tobyłsławny
facet,apan-zwróciłsiędomnie-chcenapewnoszybciejodnaszałatwićsprawę,co?
-Bardzomożliwe-odpowiedziałem,patrzącmuprostowoczy.
Zmieszałsięizacząłwpatrywaćsięwczubkiswychbutów.
-Rozmawiałeśjużzgrubą?-spytałgoGarden.
-Trochęrozmawiałem,alenicztegoniewyszło.Lamentowałacałyczas,żetodlaniej
wielkiwstyd.Ajeżeliniejestemgłupcem,tocośmisięzdaje,żetenhotelmawiele
wspólnegozburdelem.
-Wcalebymsięniezdziwił-zachichotałmójprzyjaciel.-Zawołajtutaj-
powiedziałdoMatary.
Matarawybiegłipochwiliwróciłzgrubąkobietą.
-Proszęusiąść-odezwałsięGarden.
Kobietamiałatłustepoliczkiiciemnyzarostna
górnejwardze.-Wiepani,jaksięnazywazamordowany?
-Niewiem,niezdążyłsięwpisać.Takiwstyd,oPannoNajświętsza.
-Októrejgodzinieprzybyłtutaj?-spytałem.
-Punktdziesiąta,akuratmyślałam,cokupićnaobiad.
-Niechpaniniekłamie.Odziesiątejonbyłumnie.
Spojrzałanamnie,apotemjejspojrzenieuciekłowbok.
-Tomożebyłtrochępóźniej.
-Chcęwiedziećdokładnie!
-Niewiem,onprzyszedłokołodziesiątej.
-Mężapaniniema?-wtrąciłsięFranco.
-Zginąłnawojnie.
-Gdzie?
-WMediolanie,byłpolicjantemizabiligopartyzanci.
-Ktotojesttenstaruszekwportierni?-pytałdalejGarden.
6