Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
postać,którananastępnedwastulecia,podziś
dzieńzdefiniowaławampirycznąfigurę:tajemniczy
arystokratacieszącysięzainteresowaniem
towarzystwa,emanującydemonicznymerotyzmem,
zarazempięknyistraszny,wysysającykrew
niewinnychdziewczątiodczasudoczasuwybuchający
odrażającymśmiechem.Tenobrazutrwaliłsięizostał
powielonytysiącerazy.
Tojednakcałkowiteprzeciwieństwoupiora,
wktóregowiaranaziemiachdawnejRzeczpospolitej
trwałajeszczedługiedziesięcioleciaposamobójczej
śmierciPolidoriego,odrzuconegoprzezByrona,
wycieńczonegomelancholiąihazardem.
Nicość
Jeślimielibyśmyrozstrzygnąć,ktobyłzwycięzcą
zawodówwszwajcarskiejwilli,byłbytoPolidori.
Podobniejakwludowychopowieściach,ofermowaty
młodzieniecokazałsięnajlepszy,awpływjegodzieła
potężnyiwszechobecny.Poniecałychtrzechlatach
odspotkanianadjeziorem,wkwietniu1819roku,
londyński„NewMonthlyMagazine”opublikował
The
Vampyre.ATalebyLordByron
.Przypisanieautorstwa
Byronowiiliterackawartośćtekstuodrazuzapewniły
Wampirowi
wielkisukces,kolejnewydaniaiprzekłady,
anapędzającasprzedażfałszywaatrybucja,mimo
dementi
zestronyzarównoPolidoriego,jakiByrona,
utrzymywałasięprzezdługiczas.Wczerwcu
następnegorokuparyskiTeatrPorte-Saint-Martin
zaczynawystawiaćsztukę
LeVampire
sceniczną
adaptacjęopowiadaniaPolidoriego.Francuzimocno
ingerowaliwfabułęizapewnenafalipóźnego
osjanizmuigotycyzmuprzenieśliakcjędoprzesadnie
ponurychzamczyskSzkocji.Gdy
Wampir
święcił