Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nikczemnychrymach[9].Jedenzezłośliwszychkrytyków
takpodsumowałfinałsztuki:„naczelnikupiorów
naszczęścieliteraturywnicośćjestobrócony.Grzmot
sięsłyszećdaje,upiórupuszczapuginał,chceuciec,
woła:nicość!...nicość!...,leczaniołniszczącyukazuje
sięwobłoku.Piorunuderzawdiabły.Deszczognisty
kończywidowisko”[10].
Upiora
wystawiono
wwarszawskimTeatrzeNarodowym8kwietnia
1821roku,publicznośćbyłazarazemprzerażona
izachwycona.
Polidorizapewnewiedział,cowyprawiasięzjego
opowiadaniem.Trudnosiędziwić,żebyłrozczarowany
egzystencją.
Polacy
Gdyzajrzymydopolskichksiążekiczasopism
wydawanychwdwóchpierwszychdekadachXIXwieku,
słowo„upiór”padatamzwyklewironicznymlub
wprostkpiącymkontekściezabobonu,ciemnoty,
pijaństwa,azwłaszczaopowieścistarychbabinianiek
straszącychdzieci.Ci,którzysięgalipoprasę
iambitniejszewydawnictwa,bylipóźnymidziećmi
oświeceniaomieszczańskimsmaku,produktami
edukacyjnychreformkońcaXVIIIwieku,dlaktórych
wiarawupioryoznaczałaodległewspomnienie
łatwowiernościichprzodkówlubnieokrzesanie
wieśniaków.Jużsamarozmowaoupiorachbyładość
grubiańskimnaruszeniemtowarzyskiejetykiety.
Wydanypopolskuw1817rokupodręcznikfrancuskiego
pedagogaLouisaGaultiera
Rysycharakterystyczne
złegowychowania
,olśniewającykatalogzłych
manier[11],wymieniakilkasetwykroczeńźle
wychowanegomłodzieńca„przeciwimaginacji”.Taki