Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pisałoseksizmieirasizmie,onajgorszych–choćtakże
ionajwspanialszych–zjawiskachobecnychwnaszymżyciu.Jego
przyjacielNeilGaiman(wspólnienapisaliDobryomen)uważał,
żePratchettanapędzałgniew.Wściekłośćskierowanaprzeciwko
„głupocie,niesprawiedliwości,ludzkiemuidiotyzmowi
ikrótkowzroczności”.Alerazemztymgniewem,jakanioł
zdemonem,szłamiłość.Miłość„doistotludzkichzichwszystkimi
wadami,docennychpamiątek,doopowieściiprzedewszystkim
doludzkiejgodności”1.Pratchettzaśnajbardziejceniłsobierozum
imyślenie.Uważneprzyglądaniesię,zamiastłapaniapierwszejczy
nawetdrugiejmyśli.
Chciałbympójśćjegodrogą.Niechcęwskazywaćwinnychani
wystawiaćcenzurekrodzicom,niejestmojąintencjąatakowanie
kogokolwiek–chociażzapewneitakniektórzypoczująsięatakowani.
Totypowareakcja.Zauważyłemtowczasieinternetowychdyskusji,
wktórychbioręudziałodlatinawieluplatformach:Usenecie,
blogach,Facebooku,wreszcieTikToku.Jamówięojakimśzjawisku,
wskazujęnaproblemsystemowyipotrzebęjegosystemowego
rozwiązania,aludzieprzyjmująpostawęobronną.„Autatrujądzieci
podszkołami”,stwierdzamipokazujęwynikibadań,które
topotwierdzają.„Porozmawiajmyotym,comożnazrobić.Może
zamknąćdrogipodszkołami,usprawnićtransportzbiorowy?”Niktjuż
tegoniesłyszyaniniewidzi.Większośćsądzi,żejestatakowana,
ponieważjeździsamochodemiodwozinimdziecidoszkoły.Lata
rozwojuindywidualizmuiprywatyzowaniapoczuciawinywspieranych
przezneoliberalizm(„tokonsumentjestodpowiedzialnyzaistnienie
chowuklatkowego,boniekupujejajekzwolnegowybiegu!”[4])nie
mogłyprzynieśćinnegoskutku.
Krytykęsystemuodbieramyzatemjakokrytykęswoichwłasnych
poczynań,acozatymidzie–tego,kimjesteśmy.Mimowszystko
wartootymwszystkimporozmawiać–iosystemie,ionaszych
osobistychwyborach,podejmowanychwjegoobrębie.Cochcęzatem
zrobić?Zatrzymaćsięizastanowić,prześledzićsposób,wjaki
myślimyoróżnychrzeczach,boprzecieżzmyślenia–bądźjego
braku,zastąpieniagoodruchemlubintuicją–wynikakażde
działanie[5].
Kiedypierwszyrazodwiedziłemrodzicówswojejżony,okazałosię,
