Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
Wprowadzenie
ZespółAspergera–ogólna
charakterystykaikryteria
diagnostyczne
Ryshistoryczny
Wlatachczterdziestychubiegłegowiekudwóchnaukowców,
niezależnieodsiebie,prawiewtymsamymczasieopisałozaburzenie
wiekudziecięcego,któremunadalinazwę„autyzm”.Młodzipacjenci
opisaniprzezLeoKannera(Kanner,1943)bylinajczęściejumysłowo
opóźnieniorazwydawalisięuwięzieniwewłasnymświecieiogólnie
bardziejchorzyniżdzieciopisaneprzezHansaAspergerawpracy
habilitacyjnejjako„autystycznipsychopaci”(Asperger,1944).
Tebowiemmiałyskłonnościdoniezwykłychzainteresowań,były
normalnielubponadprzeciętnierozwinięteintelektualnieiwprawdzie
wykazywałysymptomatologięautystyczną,aleniewykazywały
żadnychznaczącychopóźnieńwrozwojumowy.Określenie
„psychopata”madziśbardzonegatywneznaczenieijestkojarzone
zzachowaniemantyspołecznym,dlategoobecniestosujesięnazwę
„zespółAspergera”odnazwiskatego,któryjakopierwszyopisał
tozaburzenie.
TakzwanyautyzmdziecięcyopisanyprzezKanneraszybkozwrócił
uwagęcałegoświata,podczasgdyzespółAspergeranadługiczas
zostałzapomniany.Dopieroniedawno,szczególniedziękipublikacjom
LornyWingzpoczątkulatosiemdziesiątychXXwieku(Wing,1981,
2005),zainteresowanosięponowniewyraźnymzaburzeniem
wkontaktachspołecznychiwkomunikacjimiędzyludzkiej.
WyznaczoneprzezWingtrzygłównekryteriadiagnostycznenie
zostałyzakwestionowanedochwiliobecnej:
(1)zaburzeniarelacjispołecznych;
(2)zaburzeniekomunikacjiwerbalnejiniewerbalnej;
