Literaturoznawstwo

Na pierwszy plan niniejszej monografii wysuwa się pragnienie przywrócenia pamięci o pięciu młodopolskich poetkach, pozostawionych na peryferiach wielokrotnie opisywanej literatury polskiej, twórczyń niemal całkowicie zapomnianych. Drugim celem staje się udzielenie odpowiedzi na pytanie, jak doszło do tego, że kobiety piszące i publikujące na przełomie XIX i XX wieku zostały zapomniane, co w efekcie doprowadziło do ich wykluczenia. Obydwa te założenia wiążą się z pragnieniem odzyskania ich obecności w historii literatury Młodej Polski, co stanie się jednocześnie jej dopełnieniem. Odczytywane na nowo utwory pięciu poetek: Józefy Jaxy-Bąkowskiej (Szczęsnej) (1861-1933), Idalii (Idy) Pileckiej (1863-1917), Janiny Górskiej (1876-1926), Marii Markowskiej (1880-1939) oraz Stanisławy (Sławy) Pruszyńskiej (1888-1945) uświadamiają, że mamy do czynienia z liryką całkowicie zapomnianą, która przez wiele lat była pomijana i ignorowana w antologiach i syntezach literatury polskiej okresu Młodej Polski bez możliwości poznania jej wartości artystycznej.