Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cukruskłonidoprzemyśleńianalizy,aniskiecukrybędąprzyczynąstrachu.Tonor-
malne,alezczasememocjerodzicazwiązanezpoziomamicukrułagodnieją,choć
niezanikają.
Podobniejestzpoczuciemwiny.Myśliszotym,skądwzięłasięcukrzyca,jeśliniema
jejwrodzinie.OdpowiedźnatopytanieniejestprostaiNIEMOŻEMYsiebieobwi-
niaćzachorobędziecka.Maszpoczuciewiny,jeślidzieckoodziedziczyłojąpotobie
lubdziadkach(ateoretyczniepowinieneśbyćnatoprzygotowanym,jaktwierdzą
inni,prawda?).Wgłowierodzisiępytanie,ktoprzekazałdzieckupredyspozycjędo
cukrzycytypu1.?!(Taknaprawdętom.in.HLADR,HLADQ,IDDM,aznanychgenów
związanychzcukrzycątypu1.jestokoło20!).
Ryzykozachorowanianacukrzycętypu1.podwzględemstopniapokrewieństwa,wygląda
tak2:
•40%ubliźniakajednojajowego,
•30%,jeśliobojerodzicesądiabetykamitypu1.,
•6-17%dlarodzeństwa,
•3-8%,jeśliojciecjestdiabetykiem,
•1-4%,jeślimatkajestdiabetykiem.
Przedewszystkimniemożeszwykluczyćczynników,któreprawdopodobnieaktywo-
wałyprocesniszczeniawyspinsulinowych,takichjakinfekcjawirusowa,zmianywe
florzebakteryjnejjelitczystres.Naukowcynieustająwposzukiwaniach,aleobecnie
niejestznanajednapewnaprzyczynapojawianiasięcukrzycytypu1.Wręczprze-
ciwnie,spekulujesięowpływiewieluczynnikównastalerosnącąliczbęzachorowań.
2M.Myśliwiec,P
.Jarosz-Chobot.Diabetologiawiekurozwojowego.PZWLWydawnictwoLekarskie,
Warszawa2017,s.53.
31
