Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.Charakterystykadramyjakometodyedukacjidzieciimłodzieży
17
–łączenie–przekazywaniewartości,stylówżyciazobszaruróżnych
kultur;
–rozwijanieintuicji–myśleniesymboliczne,dualistyczne,godzenie
ambiwalencji,transowalogikaparadoksalna,fantazja;
–oddziaływaniewielopoziomowe–odwoływaniesiędoświataemocji,
fantazji,percepcji,relacjispołecznych,życiadomowego10.
Ogromnąrolęwdramieodgrywaczas.Jestonelementemtrudnym
donatychmiastowegodostrzeżenia,bowiemtkwiwrozwinięciudramy
izmieniaswójbieg,zakres,charakter.Jednoczesność„dzianiasię”teraz,
aleiwczorajczywprzyszłościjestczęstoznakiemobecnościczasuwdra-
mie.Dlauczestnikadramynieliczysiękierunekupływuczasu,uzyskuje
onbowiempoczuciepanowanianadnim.Wtymwymiarzenastępuje
takżedzieleniewładzy.Dzieckomawładzęwosadzaniuswojego
działaniawdowolnymczasie(przeszłość–teraźniejszość–przyszłość),
którąmożedzielićzinnymiuczestnikamidramy,podążajączaichwizją
czasu.Zmieniaczastak,jakproponująinni–oddajeimwówczasczęść
owejwładzynadczasem.
Jednymzobszarówdzieleniawładzysąwszelkieodczucia,przeżycia,
pomysły.Podlegająone(wróżnychpłaszczyznach)zmianie,swoistejau-
toweryfikacji,którąimplikująpozostaliuczestnicydramy.Następujedzie-
leniewładzynadswoimwłasnymwykreowanymświatem.Uzewnętrz-
nioneodczucia,przeżyciaczypomysłystająsięwłasnościąwszystkich
współuczestnikówdramy.Kolejnymwymiaremdzieleniawładzywdramie
jestpłaszczyznarelacjinauczyciel–dziecko(uczeń),wktórejnajbardziej
widocznyjestprocesprzejmowaniaprzezdzieckowładzynadprzebie-
giem,rozwojemdramy.Nauczycieltraciwniejrolęgłównegoreżysera,
sprawującegowładzęprawieabsolutnąnadzachowaniamidzieci.Wisto-
ciedramyleżyprzejmowanietejfunkcjiprzezuczestnikówdramy–nie
tylkoprzezjednegoznich.Nauczycielnieokreślaposzczególnychetapów
dramy,oddajeswąwładzędecydentadzieciom,jestobserwatorem,służy
pomocą,odpowiadanapytaniaiwątpliwości,ewentualniewłączasiędo
dramy,kiedysytuacjajednoznaczniemunatopozwalalubwymagatego
10NapodstawiemateriałówwarsztatowychPolskiegoTowarzystwaEricksonowskiego
pt.Funkcjeprzypowieści.
