Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięprawidłowolub,cosięnierzadkozdarza,nawetnawyższympoziomieniżtenprzeciętnie
osiąganywpopulacji.Charakterystycznetalentyizdolnościosóbztymizaburzeniamimogą
stanowićswoistezasobypsychologiczne,pomagająceimprzezwyciężyćtrudnościirozwijać
indywidualne,efektywne,adaptacyjnesposobyorazstrategiefunkcjonowaniawżyciu
codziennymizawodowym.
Kształcenieiudoskonalaniemocnychstronmogłobyzkoleiprzeciwdziałaćwykluczeniu
społecznemuosóbzespecyficznymitrudnościamiwczytaniuipisaniu,poprawiającichjakość
życia.
1Wartykułachiksiążkach,zktórychkorzystałyśmy,autorzyużywająterminu„dysleksja”zarównowznaczeniu
szerokim–jakosynonimukilkubliżejniesprecyzowanych„specyficznychzaburzeńrozwojuumiejętnościszkolnych”
łączniezdysgrafią,jakiwąskim–jakosynonimuspecyficznychzaburzeńczytania.Wartopodkreślić,żewICD-10
pojęcie„dysleksja”wogóleniewystępuje,azakresfigurującychtamzaburzeńczęstoniepokrywasięztym,jaki
stosującytowaniprzeznasautorzy.Świadomezamieszaniawkwestiiterminologiidotyczącejdysleksjiifaktu,
żetermintenjestpojęciemwieloznacznym,zdecydowałyśmysięnapewienkompromis.Starałyśmysię,oile
tomożliwe,konsekwentniestosowaćpojęcie„specyficznetrudności/zaburzeniaczytaniaipisania”wznaczeniu
„dysleksjaidysortografia”.Kiedyporuszałyśmyjednocześnieproblemtrudnościzekspresjąpisemnączydysgrafią,
częściejużywałyśmywyrażenia„dysleksjaipokrewnezaburzenia”.Przyczynypraktycznezdecydowały,żetytułksiążki
stanowipewneodstępstwoodtejreguły.
