Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.7.Klimatmiasta
35
2.7.Klimatmiasta
Człowiekmożewzasadniczysposóbzmieniaćparametryśrodowiskaze-
wnętrznego.Przykłademtegoskupiskamiejskie;lokalnyklimatmiast
istotnieodbiegaodklimatuśrodowiskterenówwiejskichczyleśnych.
Poszukiwanieoptymalnychrozwiązańkonstrukcyjnychbudynków,szcze-
gólniewaspekciefizykalnym,wymagapełnejznajomościuwarunkowań
klimatumiasta.
Promieniowaniesłoneczne,padającenapowierzchniebudynkówiulic
iodbijającesięodnich,sprawia,żewgorąceletniednitemperaturapowietrza
naulicachiwkanionachmiejskichosiągaznaczniewyższewartościniżna
sąsiadującychterenachpodmiejskich.
Aglomeracjedużychmiast(skupiskabudynków)powodująamplitudy
temperatury,nierzadkoprzekraczające10OC.Izotermytworząnamapiemia-
stacharakterystycznewzniesienia,określanejakotzw.efektmiejskiejwy-
spycieplnej.wyspycieplneukładająsięnierównomierniewprzekrojupio-
nowymmiasta,osiągającmaksimumwmiejscunagromadzeniabudynków,
dróg,chodnikóworazlokalneminimawparkachczyzbiornikachwodnych
(rys.2.2).
Rys.2.2.Reprezentatywnyprzekrójpionowytemperaturypowietrzawdużym
mieście
Największe(onajwyższychamplitudach)wyspycieplnegenerująwiel-
kieaglomeracje.wliteraturzeprzedmiotuopracowanowielemodeliwysp
cieplnych[34].Różnicepomiędzymaksymalnątemperaturąwprzestrzeni
miastaaotaczającymjeterenemniezabudowanymnazwanointensywną
temperaturąwyspycieplnej[29].