Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AnnaDrozd
•prawidłowooceniaćwypowiedzilogopedy,umiećwypowiadaćniektóre
spółgłoskidźwięczne,czasemnawetnadużywaćdźwięcznościprzysła-
bejkontroliwłasnejwypowiedzi”(A.Sołtys-Chmielowicz,Zaburzenia
artykulacji.Teoriaipraktyka,2008,s.92).
Wterapiimowybezdźwięcznejwykorzystujesięgłówniemetodyfone-
tyczne.Przyustalaniukolejnościgłosekpoddawanychkorekcjizaczynamyod
głoseknajbardziejotwartychzewzględunastopieńzbliżenianarządówmowy
(szczelinowe,zwarto-szelinowe,zwarte).Sukcesterapiijestuwarunkowany
kolejnościąudźwięcznianiagłosek.Prawidłowakolejnośćprowadzeniaćwi-
czeńizabawprowadzącychdoudźwięcznianiagłosekjestnastępująca:[v–f,
v’–f’,z–s,ź–ś,ź–ś,3-c,ż–Ć,3́–ć,b–p,b’–p’,d–t,g–k,g’–k’](por.
J.T.Kania,Szkicelogopedyczne,1982,s.249-250).
Ćwiczeniawywoływaniagłosekdźwięcznychrozpoczynamyod:
•ćwiczeńaparatuartykulacyjnego(np.cmokanie,parskanie,nadymanie
policzkówitp.);
•ćwiczeńoddechowych(np.chuchanie,parskaniewargami–prr,brr,
nchłodzeniezupy”,nzdmuchiwaniemlecza”);
•ćwiczeńsłuchufonematycznego(np.słuchanieswobodnychwypowiedzi
iocena,czywymowatakichwyrazówjaknp.:npudełko”inputełko”
różnisię);
•nauczeniaczuciawibracjinakrtaniulogopedyipacjenta;
•ćwiczeńsłuchuniewerbalnego(np.rozpoznawaniedźwiękówzotocze-
nia);
•nuceniamelodyjekzapomocąizolowanychgłosek[f,f,f,s,s,s,ś,ś,ś,]–
śpiewaniegłosekbezdźwięcznychpowodujeichudźwięcznienie;
•powtarzaniadźwiękówizolowanych,np.ćwiczymyprzedłużaniejakiejś
spółgłoski,np.[f,f’,s,ś];
•wysłuchanianagranychprzezpacjentasłów,zdań,wypowiedzi;
•wypowiadaniasamogłosek(szeptemicicho);
•obserwacjiupacjentailogopedyróżnicwtrakciewymawianiagłosek
parami:[m–p,n–t,n–s,n–c](por.I.Styczek,Logopedia,1983,s.
446-455;J.T.Kania,Szkicelogopedyczne,1982,s.252-253).
Ważnewterapiimowybezdźwięcznejsąwrażeniadotykoweiczucie
skórne,np.:przyłożeniepalcówdokrtaniiwyczuciewibracjipodczaswyma-
wianiagłosekdźwięcznych(por.J.T.Kania,Szkicelogopedyczne,1982,s.251).
Dowywoływaniagłosekdźwięcznychmożemystosowaćm.in.:
30
