Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Powinowactwaprzeznarrację
Począwszyodtytułutegowstępnegorozdziału,nawiązujędo
opublikowanegokilkadekadtemuznakomitegostudiumJerze-
goZiomkaPowinowactwaprzezfabułę.Generalnakoncepcja
wybitnegoliteraturoznawcy,zaprezentowanawprzywołanym
tutajstudium,zmierzaładowykazania,iżpolebadawczeobej-
mująceproblematykęfabuły,wktórebadaczopróczsamejlite-
raturywpisałmiędzyinnymikino,należydoniezbytuprawia-
nychieksploatowanych,askądinądnajbardziejobiecujących
terytoriówrefleksjinadkorespondencjąsztuk.
Otóżwydajesię,żedotychczasowegraniceowegoteryto-
riumbadawczegomożnabyjeszczewydatnieposzerzyć.Szans
natoupatrywałbymwłaśniewproblematycedotyczącejnarra-
cji.Problematykatanietylkołączywszerszącałośćdziedziny
takzpozoruodległeiobcesobie,jak:literatura,teatr,film,
architektura,reportaż,powieśćfotograficzna,komiksczygry
elektroniczne,aletakżeumożliwiakomparatystycznąrefleksję
nadswoistościąkażdejznichwkontekścieinnych.Cowięcej,
pozwalarównieżobjaśnićzachodzącemiędzynimifiliacjeoraz
dostarczainstrumentariumbadawczegoprzydatnegodostu
-
diównadichhistoryczno-kulturowąewolucją.
Jakztegowynika,nieistniejeżelaznywarunek,namocy
którego,abymówićopowinowactwachzachodzącychmiędzy
dwiemasztukami,koniecznajestadaptacjawytworujednej
znichnaużytekdrugiej.Wprzypadkukorespondencjisztuk
podobnazasadakorespondencjimożewprawdzieokazjonalnie
siępojawić,alegeneralnienieobowiązuje.Powinowactwoprzez
narracjęrządzisięwłasnymiregułamiwystępowania,którenie
zakładająpośrednictwaadaptacyjnegodeterminizmu.Mowajest
43
