Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
Częśćpierwsza.Tradycyjnyrachunekdźwigniekonomicznych
Zauważmynakoniec,żedodatkowązaletąproponowanejkoncepcjijestfakt,
iżwynikfinansowybruttonieodgrywatużadnejroli,azatemmożebyćnawet
równyzeru,couniemożliwiłobycałkowicieznajdowaniestrukturywtradycyj-
nympodejściu.
1.3.2.Uogólnieniewskaźnikadynamikiiwskaźnikatempazmian
Wbadaniachanalitycznychwystępująsytuacje,wktórychzmiennaekonomiczna
przechodziodwartościdodatniejdowartościdodatniejlubodwartościujemnejdo
wartościujemnej.Wobuprzypadkachstosujesięklasycznepodejście,tj.korzysta
sięzpojęciadynamikioraztempazmianbadanegozjawiskaekonomicznego.
Mamywtedy:
d
A
=
A
A
1
0
⋅
100%
−indywidualnyindeksdynamikizjawiskaA,
T
A
=
∆
A
⋅
100%
−wskaźniktempazmianzjawiskaA,
A
0
gdzie:
D
A=A1–A0−odchyleniebezwzględnezjawiskaA,
A0,A1–wartośćbazowaibieżącazjawiskaA.
Obawskaźnikiwiążenastępującarelacja:
T
A
=
d
A
−
100%0
(1.24)
(1.25)
(1.26)
TomaszBerent[2013b,s.96−97in.]posiłkujesięokreśleniemHodległość
względna”,cojesttożsamezpojęciemtempazmian(wzrostulubspadku).Warto
teżzauważyć,żeJerzyJakubczyc[2008,s.51]określawskaźniktempazmian
mianemHstopaprocentowa”orazwprowadzapojęcieHstopywzrostu”,którawuję-
ciudyskretnym(zczasemnieciągłym)mapostać:
T
A
=
A
∆
0
⋅
A
∆
t
0
(1.27)
Rzeczywistośćgospodarczazmuszajednakdopodjęciaanalizyrównieżwtedy,
gdyzmiennaekonomicznaprzechodziodwartościujemnejdowartościdodat-
niejlubodwrotnie.Problemtenzostałprzedlatypodjętywliteraturzeprzed-
miotuprzezniektórychekonomistów[zob.np.:Wawrzyniak,Zwolanowska,1998,
s.15–17;Pałczyńska-Gościniak,2001,s.16–18].Wprzypadkuzajściatakiejsytuacji
wymienioneautorkiproponująpewnąmodyfikacjęwskaźnikatempazmian.Istotę
owejpropozycjimożnaująćnastępująco:
