Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
M.Łobocki,OSOSWioskachDziecięcych,Kraków2011
ISBN:978-83-7587-668-0,©byOficynaWydawnicza„Impuls”2011
Rozdziałpierwszy.HermannGmeiner–twórcaSOSWiosekDziecięcych
17
Matkażyworeagowała–zdaniemGmeinera(19g9,s.s–9)–naróżnego
rodzajunieporozumieniawśróddzieci.Zawszejednakwszystkoimwybaczała.
Miaładonichpodejściepełnemiłościizrozumienia.WprzekonaniuGmeinera,
to,czegonauczyłagomatka,okazałosięwartościątrwalsząodtego,coprze-
żyłidoświadczyłwpóźniejszymżyciu.Chętniedzieliłasiętym,comiała.Pod
wielomawzględamiwydawałasięniezastąpiona.Jejśmierćpozostawiłapustkę,
uczuciedotkliwejklęski.Hermannzostałpozbawionynajbliższejinajważniej-
szejosobywżyciu.Odczuwanegobóluniebyływstaniezrekompensowaćani
dobrerelacjezojcem,aniłączącagoserdecznaprzyjaźńzlicznymrodzeństwem.
Gmeinerzachowałnatrwałechwilępożegnaniazmatką,gdyznajdowałasięona
wstanieagonalnym.Głębokoutkwiłymuwpamięcijejsłowa:„Bądźciedobrymi,
dzieci!”.Przypominałjesobiewdorosłymżyciuistarałsiępozostaćimwiernym
bezwzględunaokoliczności.Uważałjezaważnezalecenie,poniekądwewnętrz-
nenapomnienieczynakaz.Stałysięzachętądozastanawianiasię–zwłaszcza
wmłodości–cowistocierzeczyoznaczabyciedobrym?Wrozwiązywaniutakich
iinnychproblemównaturyaksjologicznejpomagałymuprzywoływanezpamięci
konkretnesytuacjezdzieciństwaimłodościprzeżyterazemzrodziną.
***
PośmiercimatkiwżyciuGmeinerówzaszłyistotnezmiany.Przedewszyst-
kimstarszeodHermannaokilkanaścielatrodzeństwomusiałobardziejwłączyć
sięwpracegospodarcze.„Nagrodązatobyłoharmonijneżycierodzinne”(Gme-
iner,19g9,s.10).Szczególnezadanieprzypadłonajstarszejsiostrze,Elzie.Miała
tylko14lat,amusiałapodjąćrolęmatki.Wwypełnianiutegozadaniapomagało
jejgłębokieprzeświadczenieodobrodziejstwach,jakiemożewyświadczyćrodzeń-
stwuiojcu(por.Reinprecht,1979,s.9g;Schreiber,Vyslozil,2001,s.2g).
PoczątkowoElzaopiekowałasięrównieżnajmłodszymzdziewięciorgaro-
dzeństwa–Antonem.Niedługopourodzeniuzostałonjednakzaadoptowany
przezbratazmarłejmatki.WdorosłymżyciuAntonwspominałotymzesmut-
kiem:odseparowanyodrodzeństwaczułsięporzuconyinielubiany.Wyznanie
tozpewnościąutwierdziłoHermannaGmeinerawprzekonaniu,żerodzeństwa
wSOSWioskachDziecięcychnigdynienależyrozdzielać.
HermannpozostawałpodczułąopiekąElzyprzezprawiedziesięćlat.Byłnią
prawdziwiezauroczony.Przypominałamujegobiologicznąmatkę.Toteżobiepo-
średnioprzyczyniłysiędoopracowaniakoncepcjiwiosekdziecięcych,azwłaszcza
wymagaństawianychzatrudnionychwnichmatkomSOSiasystentkomrodzin-
nym,nazywanychciociami.Elzaimatkastałysięwzoramikobiet,którymmożna
powierzyćopiekęiwychowanieporzuconychbądźosieroconychdzieci.Jednocześ-
nieGmeinerzdawałsobiesprawę,żezadaniastawianezatrudnionymwwioskach
SOSkobietomprzerastająniejednokrotnieichmożliwości.
