Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
chwalitęsytuację:„fajnatakamuzyka,ludziepatrzą,
jacięprzytulamczule,mogę,bogramuzyka”.Wtym
czasiePolacyiPolkitańczylinagruzach;wrelacjach
zepokipodkreślasiętegoducharadości,tenpowrót
do„normalności”.Wrozmaitychlokalachkrólowały
wtedy
Czerwonemaki
(dotejpiosenkioczywiścienie
tańczono;przywołująjąAndrzejWajdaw
Popiele
idiamencie
z1958rokuiJanŁomnickiwjednym
zepizodówserialu
Dom,
1980)obok
Bésamemucho
(napisanejw1940rokuprzezConsueloVelazquez).
Tańczono,dopókitaniec–zwłaszczawparach–nie
okazałsięburżuazyjnymprzeżytkiem.(Tojeszczejeden
argumentnarzecztego,żesocrealizmbyłjednak
aseksualny.)
Powróciłnaodwilżowejfali–jakwogólekultura
popularna.„Dookołaświata”,popularnytygodnikdla
młodzieży,dawałfotograficznelekcjetańca,„czarna
seria”wpolskimkiniepokazywaładomoweimprezy,
naktórychtańczono„heine-medinę”iboogie-woogie
(fabularny
Koniecnocy,
1956;dokumentalny
Ludzie
zpustegoobszaru,
1956;opisałtotakżeLeopoldTyrmand
w
Złym,
1955),ajednymzeszlagierówodwilżowejery
stałsię
BalnaGnojnej
StanisławaGrzesiuka,utrwalony
takżewlegendziejakoulubionapiosenkaMarkaHłaski.
Piosenkaprzywoływałanostalgicznyczarapaszowskich
namiętności,wktórychmiłośćodśmiercidzielijedynie
błysknoża.Jejfragment:„trzebatańczyć,trzebażyć”
ostentacyjniekazałsięodwracaćodsferypublicznej;
wspólnetańcedziejąsięwpodrzędnychspelunach,
należądonieprzedstawionejsferyżyciapublicznego(tym
bardziejżeulubionyfragmentHłaskizpiosenkiGrzesiuka
