Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naczułku,otymniedasięzapomnieć!Mającgocały
czasprzedoczami,wkońcuprzypomnęsobie,comam
powiedziećmamusi.
ZapomocądługichprzednichłapekTymekzgrabnie
zawiązałsupełeknaczułku,poczympowróciłdoswojego
punktuobserwacyjnego.
Tymkaogarnęławielkaradość.Zdalekarozpoznał
mamę.Leciałaniskonadłąkąwtowarzystwieinnych
pszczół.Pocałymdniuzbieraniapyłkuzkwiatówbyłatak
nimobciążona,żeztrudemunosiłasięwpowietrzu.
–Mamo!Mamo!–zawołałTymekiwybiegłzrodzinnej
komórki.
–Mójnajdroższymalutkiowadku!–ucieszyłasięmama,
widząc,jaksyneknieporadniefruniejejnaspotkanie.
–Poczekajchwilkę!Zdamzebranypyłekdomagazynu
ijużdociebiewracam!
–Codzisiajbędziemyrobić,mamusiu?–chciałsięjak
najszybciejdowiedziećTymek.
–Nadzisiejszywieczórprzygotowałamdlaciebie
