Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
4
MieszkanieŠtěpánaRotha,
Praga,piątek6marca2015
EvaRothováprzykucnęłaprzyłóżkuiprzyciągnęłagłowędokolan.
Štěpánzajęczał.Jakdługojeszczetopotrwa?Trzydnitemudostała
telefonzeszpitala–bratwskazałjąjakojedynąkrewną.Odczterech
latchorowałnarakająder,aleczenienieprzyniosłorezultatu.Lekarz
prowadzącynieukrywałzaskoczenia–wprzypadkachtakichjakten
terapiadawaładużeszansepowodzenia.Eviezrobiłosięgożal;
prawdęmówiąc,żałowałagonawetbardziejniżbrata.Niemiałjeszcze
trzydziestkiiwciążbyłpełenzapału,podczasgdyŠtěpán–mniej
więcejjegorówieśnik–przypominałskórkęodbanana,leżącąsmętnie
nadniekoszanaśmieci.Lekarzpoinformowałdziewczynę,żedalsza
kuracjaniemawtejsytuacjisensu–prawdopodobnietylko
przyspieszyłabyśmierć.
Evazabrałabratadodomu–teraztojejprzypadłarolaopiekunki.
Matkaprzebywaławareszcie;postawionojejzarzutzabójstwa
sześciorgapacjentówzeszpitalawRumburku,gdzieodlatpracowała
jakopielęgniarka.
Štěpánbyłodsiostrydziewięćlatstarszyiwdzieciństwie
zastępowałjejojca,któryopuściłrodzinę,jeszczezanimpojawiłasię
naświecie.Porozwodziematkapostanowiławrócićdopanieńskiego
nazwiska;EvieiŠtěpánowizostawiłatopoojcu.Chociażbyławtedy
potrzydziestceimiałanawychowaniudwójkędzieci,wciąż
wzbudzałazainteresowaniemężczyzn;znikimsięjużjednaknie
związała.
MieszkaliwKrásnejLípie.Matkapracowałaponocach,żeby
zarobićnautrzymaniecałejtrójki.Štěpánzajmowałsiędomem,
