Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żołnierze,którzymieliwprawęwkopaniuokopów.w1940
rokuzłożauznanozawyczerpane,awCooberPedy
pozostałotylkokilkuemerytów.Leczkiedyw1956roku
zmechanizowanogórnictwo,miastoożyło.w1961roku
powstałaszkoła,w1965lecznica,aw1982szpital.
Dziś
Coober
Pedy
jest
zakurzonym,
podupadłym,
rozpitymmiasteczkiemhazarduzamieszkanymprzeztrzy
tysiąceposzukiwaczyszczęściazczterdziestukrajów,
którzyprzedletnimupałemizimowymchłodemchronią
sięwczymśnakształtwspółczesnychkatakumb.
Początkowomieszkaliwopuszczonychkorytarzach
kopalnianychlubwnawpółwkopanychwzbocza
„ziemiankach”,któreutrzymywałytemperaturęlepiejniż
cienkieścianyzdesekibyłytańszeniżprawdziwedomy
zdrewna.wdzisiejszymCooberPedymożnamieszkać
wpodziemnychhotelach,spowiadaćsięwpodziemnych
kościołach,kupowaćksiążkiwpodziemnejksięgarni
i
surfować
po
internetowych.
sieci
w
podziemnych
kawiarenkach
Lecz
prawdziwa
twarz
miasta
to
bary
i
sklepy
monopolowe.Alkoholmożnakupićnawetnapoczcie.
„Nie
jest
żadną
tajemnicą,
że
znaczna
część
mieszkańcównadużywaalkoholu,którypowoliniszczyich
samychinaszemiasto”,pisze„CooberPedyTimes”.Oto
zapobiegawcze
działania
postulowane
przez
pięć
powołanychprzezmiastoosób:
