Dostosuj tekst do każdego urządzenia
Twórz notatki
Rozpocznij czytanie tam, gdzie ostatnio skończyłeś
Mam już konto w internetowej bibliotece IBUK Libra
Nie mam konta w internetowej bibliotece IBUK Libra
PAMIĘTAJ!
Twój PIN do zasobów w:
Wygasa: dzisiaj
Aby zdobyć nowy PIN, skontaktuj się z Twoją biblioteką.
Zaakceptuj Regulamin, aby kontynuować korzystanie z serwisu.
Rozprawa dotyczy przemian zachodzących w polskiej poezji żałobnej po 1945 roku, ich przyczyn i konsekwencji dla rozumienia tradycji literackiej. Autorka omawia kwestie oryginalności twórczej, autobiografizmu i autotematyzmu, konfliktu pomiędzy prawdziwością uczuć a formą ich wyrażania. Istotne jest samookreślenie się wobec transcendencji – naturalna konsekwencja poetyckiego pożegnania najbliższych.
Pierwsza część, uporządkowana synchronicznie i problemowo, wskazuje wyznaczniki żałobności: sygnały gatunkowe i paratekstualne, przekształcenia toposów i tematów funeralnych. Zanalizowano utwory i cykle epicedialne tematyzujące sytuację utraty bliskich, upamiętniające ofiary wojen i totalitaryzmów, ale także eksponujące ironiczny dystans wobec wzorów, odwracające reguły żałobności. Część druga, uporządkowana chronologicznie, obejmuje cztery rozdziały ilustrujące tezy części pierwszej na przykładzie wierszy żałobnych socrealizmu, tomów Władysława Broniewskiego (Anka), Anny Kamieńskiej (Biały rękopis) i Tadeusza Różewicza (Matka odchodzi).