Politykę ubezpieczeniową, jak każdą politykę, należy traktować praktycznie. Za politykę
ubezpieczeniową autor uznaje działania przede wszystkim zinstytucjonalizowane, które mają na celu
aktywne kształtowanie warunków sprzyjających racjonalnemu korzystaniu z ochrony
ubezpieczeniowej. Realizacji tego celu powinien być podporządkowany podsystem ubezpieczeń
społecznych i powinny służyć wymagania stawiane wobec oferty ubezpieczeń prywatnych. Taki cel
może uzasadniać wprowadzanie ubezpieczeń obowiązkowych i odpowiednie promowanie
ubezpieczeń dobrowolnych. Taki cel mają mieć uregulowania dotyczące organizacji i funkcjonowania
systemu ubezpieczeniowego, w tym rynku ubezpieczeniowego. Wreszcie, temu ma towarzyszyć
edukacja ubezpieczeniowa kreująca myślenie ubezpieczeniowe, edukacja o charakterze promocyjnym,
w odróżnieniu od tej wyłącznie o charakterze marketingowym czy ostrożnościowym.
Można też mówić o podejściu teoretycznym do polityki ubezpieczeniowej, gdy wobec realnej
działalności ubezpieczeniowej – tej publicznej i tej prywatnej – formułowane są postulaty, które
ochronę ubezpieczeniową mają racjonalizować (uzasadniać, wyjaśniać i usprawniać). Najogólniej
chodzi zatem o zarysowanie podejścia teoretycznego, które postępowanie praktyczne ma wspierać,
według formuły teoria (ubezpieczeń) dla praktyki (ochrony ubezpieczeniowej). (Fragment Wstępu)
Autor: Tadeusz Szumlicz
Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra