Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Przeczytanietegowstępuześredniąprędkościązajmieciokołoczterechminut
itrzydziestutrzechsekund.Zajakiśczasdowieszsię,dlaczegozależałonamna
tym,żebytrwałotodokładnietyle.
Zaczynajmy.
Większośćznasprzywitałaświatkrzykiem.Większośćznaschciałabyżegnać
sięzeświatemwciszy.Pomiędzytymidwomapojęciamirozegrasiętaksiążka.
Będzieociszy.Cooznacza,żeznaturyrzeczyczasembędzieojejbraku.Jest
tak,żeabypowiedziećcośociszy,trzebająprzerwać,abysięnajejtematode-
zwać,trzebaciszęzburzyć.Pisanieociszyjestczymśinnymimożesięodbywać
wciszy.Adopókiczytasztesłowawswojejgłowie,anienagłos,równieżspę-
dzaszczaswciszy.
Jesteśmyludźmi,więcwnaturalnysposóbciszależydlanasbliskomilczenia.
Ciszajestpoprostubrakiemprzerywającychjądźwięków,amilczeniejakąśformą
zachowaniakogoś,ktomógłsiękomunikowaćdźwiękiemitegoniezrobił.Tym
samymmożliwajestciszakamienia,alejużniemilczeniekamienia.Chybażeje-
steśmywobszarzepoezji,gdziewszystkojestdozwolone,itakieuczłowieczenie
głazubędzienawetciekawymzabiegiem.
Słyszymyczęsto,że„milczeniejestzłotem”.Potakujemy,gdypadająsłowa:
„cichawodabrzegirwie”.Wiemy,coto„ciszajakmakiemzasiał”.Powtarzamy
ostatniesłowazHamletaShakespeare1a:„resztajestmilczeniem”,nawetjeślinie
pamiętamy,wjakimkontekściesiępojawiłyicooznaczały.Mamytakichbonmotów,
dziśczęściejobjawiającychsiępodpostaciąinternetowychmemów,napęczki.
Czasemodniejuciekamy.Uciekamy,bo„dzwoninamwuszach”,bowniej
widaćbardziej,jaśniejiwyraźniej,kimjesteśmyijacybywamy.Sztaudynger
pisałonas:„Bojąsięciszy,wtedysięwłasnesercesłyszy”.Kluczymy,dlategoże
9
