Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ĆWICZENIADUCHOWE
WHISTORIIDUCHOWOŚCI
Pojęciećwiczeńduchowychznanebyłowduchowości
chrześcijańskiejoddawna1.Oznaczaono„praktyki
religijnemającenaceluwewnętrzneudoskonalenie
człowiekaijegozjednoczeniezBogiem”.Składasię
nanieprzedewszystkimpogłębionerozważanieprawd
wiary,któremupoświęcasięwiększąilośćczasu.
Wzórtakiejwewnętrznejaktywnościmożnaznaleźćjuż
wżyciuJezusa,któryprzedpodjęciempublicznejmisji
czterdzieścidnispędziłnapustyni,gdziemodliłsięipościł
(por.Mt4,1-11,Łk4,1-13).Późniejwielokrotnieusuwał
sięna
miejscepustynne
(por.Mt14,13).
Zkoleiuśw.Pawłaspotykamywezwanieskierowane
doTymoteusza:
Ćwiczsięwpobożności!Boćwiczenie
cielesnenienawielesięprzyda;pobożnośćzaśprzydatna
jestdowszystkiego,majączapewnienieżyciaobecnego
itego,któremanadejść
(1Tm4,7-8).Mowa
tuopobożnościobejmującejnietylkopostawyzwiązane
zkultem,alezawierającewsobietakżewymiar
wertykalny.
Początkowopraktykęćwiczeńduchowychodnoszono
domęczeństwazawiarę,zczasemjednakstałysięone
synonimemascezyrozumianejjakowalkizwadami.
