doszafki,wktórejtrzymanolekiiopatrunki.Nikły
blaskświatłaodbitegoodprzeszklonychdrzwibyłdla
jegosłabnącychzmysłówlatarniąmorską,ostatnią
nadziejąratunku.Wtemjakiścieńprzysłoniłświatło
sączącesiędogabinetuzkorytarza.Henrydomyśliłsię,
żenapastnikstanąłwdrzwiachinaniegopatrzy.Mimo
toczołgałsiędalej.Wostatnimprzebłyskuświadomości
zdołałdźwignąćsięnanogiiotworzyćszafkę.Zpółek
posypałysięnaniegopaczkisterylnejgazy.Macając
naoślep,chwyciłpierwszązbrzegu,rozdarł
opakowaniei,wyszarpnąwszyopatrunek,przycisnął
godoszyi.
Pochłoniętytączynnością,niewidział,jakostrze
zataczaostatecznyśmiercionośnyłuknadjegogłową.
Gdyrozpłatałomukark,próbowałkrzyczeć,lecz
dźwięk,którywydobyłsięzjegogardła,przypominał
ledwiesłyszalnyszept.
Tobyłjegoostatnioddech.Chwilępóźniej
bezwładnieosunąłsięnapodłogę.
CharlieDeckerleżałnagiwwąskimtwardymłóżku.
Dławiłgozwierzęcystrach.
Zaoknembiłakrwistałunaneonu:TheVictoryHotel.
Wostatnimsłowieprzepaliłasięliterat.Pozostałe
ułożyłysięwnapis
hoel
,którykojarzyłmusię
zesłowem
hole
,czylidziura.TheVictoryHole.Miejsce
rzeczywiściezasługiwałonatomałopochlebnemiano.
Tukażdaradośćikażdezwycięstwobezpowrotnie
ginęłowczarnejotchłani.
Zamknąłoczy,leczneonnadałpłonął,zupełniejakby
zdołałwcisnąćsięukradkiempodjegopowieki.