Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1iParadygmatyjęzykoznawstwa
aproflowanieznaku
W1962rokuwpowieściIdęnaburzęrosyjskiprozaikDaniilGranin
zaproponowałżartobliwądefinicjęfachowcaifilozofa:
Fachowiecdążydotego,abywiedziećcorazwięcejocorazmniej-
szym,takżewkońcubędziewiedziałwszystkooniczym.Afilozof
wiecorazmniejocorazwiększymiwkońcuniebędziewiedziałnic
owszystkim.
Toparadoksalnezestawieniedwóchpodstawowychijednocześniedia-
metralnieodmiennychformdziałalnościpoznawczejjaknajbardziej
masenswodniesieniudoparadygmatówjęzykoznawstwa:wżadnym
zzaistniałychkierunkówlingwistycznych(atakżefilozoficznych,
psychologicznych,socjologicznych)języknigdynieukazujesięjako
całość,leczjedyniewpostaciposzczególnychaspektówczyteżper-
spektywbadawczych:strukturalnej(systemowej)lubfunkcjonalnej,
diachronicznejlubsynchronicznej,nomotetycznej(immanentnej)
lubideograficznej(transcendentnej).Istniejezatemzapotrzebowa-
nienaujęcieintegrujące,wkażdymrazietakie,którepozwalałobyna
wyeksponowaniestrukturywiedzylingwistycznejwjejnieustannym
ruchu–podwpływemnowychtrendówwfilozofiiinowychzadań
stawianychprzezspołeczeństwo.HNicnowegobezstarego”–mówi
przysłowie,dlategouważam,żesemiotycznaanalizawspółczesnych
procesówkomunikacjimiędzyludzkiejwymagaprzedstawieniaogól-
niejszegotłakulturowego,awtymprzypadkuniemożnapominąć