Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WPROWADZENIE
GDZIEJESTLEO?
Topytanie,którezadawalisobiewszyscywszkoleśredniejim.Juana
Mantovaniego.ZnajdowałasięonawdzielnicyLasHeras
wpołudniowejczęściargentyńskiegomiastaRosario,niedalekodomu
Messiego.Leoniepojawiałsięnazajęciachjużodtygodnia,aprzecież
–nielicząckrótkotrwałychchorób–rzadkozdarzałomusięopuszczać
lekcje.Jegoławkastałapusta,gdyzaśnaprzerwachktośwyciągał
piłkę,grarobiławrażeniejeszczebardziejchaotycznejniżzwykle.
Szkołaim.JuanaMantovaniegoniemaboiskapiłkarskiego,
anamałymplacuzabawtłoczysięzawszewięcejdzieciaków,niż
powinno.Ciężkobyłotamprzerzucićpiłkęzjednejstronyplacugry
nadrugą,anieobecnośćLeotylkopotęgowałatenproblem.Nie
widzianogooddobrychkilkudni.
Byłwrzesień.Dogrudniowegozakończeniarokuszkolnegozostały
jużtylkotrzymiesiące.Mniejwięcejwtedyodbywałysięegzaminy,
aleLeoniemógłdonichprzystąpićzpowodunieobecności.Ktoś
zapytałwjegoimieniu,czymógłbyjezdaćwinnymterminiealbo
przerobićczęśćmateriałunawyjeździe.
Niestety,nieudzielononatozgody.
CzymożeLeopojawiłsiędzisiaj?
KoledzyzzespołuNewell’sOldBoyszRosario,gdzieLeo
występowałwrozgrywkachjednejzniższychlig,zadawalisobie
tosamopytanie.Opuściłkilkatreningówwszkółcepiłkarskiej
Malvinas,niepojawiłsięrównieżwminionyweekendnameczu.
„Żółtaczka–powiedziałktośwklubie.–Mażółtaczkę”.Notojuż
ponim.Taknaprawdęniktniewiedział,cotozachoroba,alesama
nazwabrzmiałagroźnie.Wydawałosię,żejakzłapiesięcośtakiego,
topotemniedasięwięcejgraćwpiłkę.„Tak,Maestromażółtaczkę”.
No,tojużponim!
Maestro.KiedyśwszkolenazywanogorównieżElPiqui
(„Maluch”),aledlaswoichnastoletnichkolegówzdrużynybyłjuż
Maestro(onizresztąteżmieliciekaweksywki,jakchoćbyClarkKent,
Gal,GreyhoundczyKoreańczyk–taostatniazuwaginafryzurę).
Wargentyńskiejpiłcenożnejniktnieposługiwałsięswoim
prawdziwymimienieminazwiskiem.Przydomkipojawiałysię
