Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
2.Etapyprocesuanalitycznego
Szczególnąpozycjęzajmująreakcjechemicznejakoźródłoinformacjianalitycznych,
stanowiąbowiempodstawęwzorcowaniawmetodachporównawczych.
2.3.2.Metodyporównawcze(względne)
Metodyporównawczewanaliziechemicznejwymagająkalibracjiwzględemznanych
wzorców,jeżelichcemyuzyskaćdokładnewynikiilościowe.Dometodporównawczych
należywiększośćmetodinstrumentalnych,wprzypadkuktórychmierzonyparametrfi-
zycznyjestfunkcjąstężeniasubstancjianalizowanej(analitu):
Y=f(ć)
(2.3)
gdzie:Y—wielkośćmierzona,ć—stężenieanalitu.Zwyklefunkcjataprzyjmuje
postać
Y=ać
(2.4)
gdzieajestwspółczynnikiemproporcjonalności,którynależywyznaczyćwprocesie
kalibracji.
Pomiarywzględnemożnarealizowaćprzezporównaniezwzorcamiróżnymimeto-
dami,anajczęściej:
a)metodąkrzywejkalibracyjnej(metodąkalibracji),
b)metodądodawaniawzorca,
c)metodąwzorcawewnętrznego.
2.3.2.1.Metodakrzywejkalibracyjnej
Liniowązależnośćwielkościmierzonejodstężeniaćanalitu[równ.(2.4)]można
przedstawićwpostaciuogólnionegorównania
Y=ać+b
(2.5)
gdzie:a—współczynnik,b—wartośćstała,będącaczęstowartościąeksperymentalną
ślepejpróby.Wartośćślepejpróbyjesttowartośćmierzonazgodniezprocedurądla
próbki,wktórejsąwszystkieskładnikizwyjątkiemanalitu.
ZależnośćYodćmożnaprzedstawićgraficzniejaknarys.2.4a.
Współczynnikproporcjonalnościajestnachyleniemkrzywejkalibracyjnejimożna
gowyrazićwzorem
a=
MN
LM
=tgα
(2.6)
Wielkośćaokreślaczułośćmetody.Natomiastparametrbmożeprzyjmowaćwartości
dodatnie,ujemnelubzero.
Wmetodziekrzywejkalibracyjnejwykorzystujesięserięwzorcówzewnętrznych,
pozaanalizowanąpróbką,dbając,abywzorceianalitprzygotowaćwtakimsamym
środowisku.Większośćpomiarówinstrumentalnychprzeprowadzasiędlaroztworów,
dlategoprzygotowujesięserięroztworówwzorcowychostężeniuanalitu0(ślepapróba),
1,2,3,4,5idlakażdegoroztworumierzysięwartośćY.Napapierzemilimetrowym
