Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.SzczęśliwytrafwParmie
W
1988rokugrupaneuronaukowcówzParmypodkierunkiem
GiacomoRizzolattiegorozpoczęłapracenadeksperymentem
mającymnaceluzrozumienie,jakneuronywkorzeprzedruchowej
makakakontrolująchwytanie(AneksAzawieraelementarz
organizacjimózguorazwprowadzeniedoterminologii).Zespół
wykorzystałrejestracjęaktywnościpojedynczychneuronów,która
poleganatym,żeumieszczasięwmózguzestawmikroelektrod,
bywtensposóbmierzyćaktywnośćelektrycznąpojedynczych
neuronów,wczasiegdyzwierzęwykonujeokreślonezadanie.
Adokładniej,mikroelektrodywyłapująpotencjałyczynnościowe(tak
zwane„piki”,zang.spikes[4*]),czyliimpulsyelektrycznegenerowane
przezneurony,byporozumiewaćsięzinnymineuronami.Możemy
wyobrazićsobiepotencjałyczynnościowejakopodstawowyelement
języka,jakimporozumiewająsięneurony,arejestracjępojedynczych
komórekjakopodsłuchiwanietychrozmów.
Metodatajestsprawdzonaitrafna–wynikibadań
wykorzystującychrejestracjęaktywnościpojedynczychneuronów
zaowocowaływięcejniżjednąNagrodąNobla[1]–iczęstojest
traktowanajakozłotystandardwneurofizjologicznychbadaniach
zwierząt.Bywajednakzawodna,szczególniejeślichodzi
ointerpretacjęzawartościneuronalnegokodu,czyliokreślenietego,
cozmianywzakresieszybkościodpalaniamogąnampowiedzieć
ofunkcjikomórkiwzakresieprzetwarzaniainformacji.
WczasiegdyzespółzParmyrozpoczynałswojebadania,inne
eksperymentyprowadzonewtymsamymlaboratoriumpokazały,
żekomórkiwokreślonymregioniemózgumakaka,zwanym
F5(obszarczołowy,pole5;zob.rysunekpoprawej),odpalały
szczególnieżywiołowo,gdymałpawykonywaładziałania
zmierzającedochwyceniaprzedmiotu,częstoreagującnajmocniej
wprzypadkuokreślonegorodzajuchwytu.Niektórekomórki
reagowałyintensywniejna„chwytprecyzyjny”(układkciukaipalca
wskazującego,któryzastosowalibyśmynp.abyzłapaćrodzynkę),
podczasgdyinnekomórkiodpalałybardziejintensywnie
