Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pielęgniarekpracującychnaoddziałachratunkowychjestprzygotowanych
doopiekinadpacjentamiwstaniekrytycznym.Oznaczato,że50–75%pie-
lęgniareknieukończyłoniezbędnychszkoleńpoto,abyzapewnićpacjentom
krytyczniechorymbezpieczeństwoiwymaganypoziomopieki.Winnychba-
daniachwykazano,iż65%pielęgniarekbyłoświadkiemniekompetencjiin-
nejpielęgniarki.Niekompetencjenajczęściej(91%)związanebyłyzjakością
opieki,np.zeświadczeniemopiekiniezgodnejzestandardami,procedurami
iprotokołem.Nakolejnychmiejscachrespondenciumieścilizaniechanie
opieki(89%)iprzekroczeniepoziomukompetencji(81%).
WPolscebrakujezarównowiarygodnychbadańwzakresieocenykom-
petencjipielęgniarkiogólnejispecjalistkiwróżnychdziedzinachpielęgniar-
stwa,jakipodjęciapracnadprecyzyjnymuregulowaniemtejkwestii.Toczą-
cesięodlatdyskusjenieprzyniosłyoczekiwanychrezultatów.Główną
przyczynątegostanujestbrakjednoznacznychkompetencjizawodowych
pielęgniarkiogólnej,coutrudniadalszepracenadkompetencjamipielęg-
niarkispecjalistki.Opracowanekompetencjepielęgniarkiogólnejwramach
projektuTunningwPolsceniesąpowszechnieznaneiuwzględnianewpro-
jektowaniukształceniazawodowego.Zewzględunauznawalnośćkwalifika-
cjipielęgniarkiogólnejwkrajachUniiEuropejskiejopracowanekompeten-
cjebędąmusiałybyćwziętepoduwagęwkształceniuzawodowym.
Wodniesieniudokompetencjizawodowychspecjalistkiwdziedziniepielęg-
niarstwanapoziomieeuropejskimnarazienieobserwujesięichujednolice-
nia,pozostawiająckrajomczłonkowskimswobodędecydowania.Stądauto-
rzyzajmującysiętymzagadnieniemprezentująróżnepodejścia.Przykładem
możebyćopracowanieK.Huggins,wktórymzamieszczono20standardów
kompetencjipielęgniarkispecjalistkipogrupowanew6obszarów;sąto:pro-
fesjonalnapraktyka,refleksyjnapraktyka,rozwiązywanieproblemu,klinicz-
nedziałania,współpracaiprzywództwo.Dokażdegozestandardówprzypi-
sanezostałykryteria,którezjednejstronywskazują,wjakisposóbosiągnąć
wymaganyobszarkompetencji,azdrugiej–jakdokonaćichoceny.Podsta-
wąprofesjonalnejpraktykispecjalistkiwdziedziniepielęgniarstwaratunko-
wegojestrozumieniepodejmowanychdecyzjiklinicznychzwiązanych
zudziałemwleczeniuchorego,świadczenieopiekizgodniezustalonymi
iobowiązującyminormami,rozwiązywanieproblemówwzakresiezarządza-
niaopiekąibezpiecznewykorzystanieurządzeń.
InnepodejścieprezentujeK.Morris,którykompetencjespecjalistywiąże
zetapamiprocesupielęgnowania,tzn.:ocenąstanu,diagnoząpielęgniarską,
planowaniem,realizacjąiocenąopieki.Ocenastanupowinnabyćpostrzega-
najakozbieraniedanychopacjencieiwykorzystywanieinformacjidopodej-
mowaniadecyzjinatematopieki,wsparcialubinterwencji.Wtymetapie
ważnesązaawansowaneumiejętnościkliniczne,zbieraniedanychdlaidenty-
fikowaniapotrzebchoregoinatychmiastowejinterwencji,atymsamymuła-
twieniakompleksowegoplanuopieki.Doocenystanuchoregowykorzysty-
wanesą:obserwacja,badaniepalpacyjneiosłuchowe,czylibadaniefizykalne.
Wedługautorawprocesiediagnostycznympielęgniarkaspecjalistkapowin-
11