Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
Coachingtozjawisko,którepowszechnieweszłojużdomy-
śleniaoedukacji,czegodowodemkonferencje,publikacje
(główniewobszarzedydaktykiszczegółowej-metodykico-
achingu)czyprojektybadawczepodejmującetematykę.Co
więcej,naukiozarządzaniuskutecznieadaptującoachingdo
swoichpotrzeb.Topraktycznewykorzystaniecoachingu,zda-
niemautorkininiejszejpublikacji,rodzipotrzebęnaukowego
poznaniazjawiska.
Wcoachingrozumianyjakoprocessłużącyzmianiejednost-
ki,immanentniewpisujesięuczeniesię,azatemzdefinicji-co-
achingpowinienstaćsięprzedmiotembadańandragogiki.
Jednakrzadkokiedyrozważaniomocoachingutowarzyszy
myślenieoprocesachuczeniasię(Askew,Carnell,2011,s.119).
WwarunkachsocjokulturowychZachodudostępneprace,
któreempirycznieodnosząsiędoproblematykicoachingu,tym
bardziejpolskieprojektybadawczeniepowinnyzaniedbywać
tegotematu.Wdostępnychbadaniach,najczęściejdokumento-
wanerezultatycoachingudotycząpodniesieniapoziomusamo-
świadomości,poprawysamopoczuciaidoskonaleniazdolności
osiąganiacelów(Campbell,Gardner,2005;Creane,2002;Duf,
2002;Grant,2003;Green,Oades,2006;Hurd,2002;Paige,2002;
Spence,Grant,2005;za:Grifths,2008,s.1).WedługKerryn
Grifths(2008,s.2),istniejeobszernaliteraturawyjaśniająca,
jakprowadzićcoachingibardzoniewielepozycjiodnoszących
siędobadańnadsamymjegoprocesem.Zkolei,jakautorka
zaznaczyładalej,tebadania,któreistnieją,skupiająsięwokół
wynikuirezultatówcoachingulubteżprocesuzperspektywy