Nauki humanistyczne

„Obraz” to malowidło na płótnie, ale też abstrakcja – wyobrażenie obiektów, relacji i zdarzeń w umyśle. Myślimy – i mówimy – o tekstach jako „obrazach rzeczywistości” i „malujemy obrazy słowami”, zastępując pisarza malarzem w zgodzie z rozbudowaną metaforą pojęciową. „Obrazowanie” to termin opisujący raczej konstruowanie tekstu niż obrazu. Z drugiej strony, w terminologii wielu badaczy, obraz jest też „tekstem”, który można „odczytać” w taki lub inny sposób. Jeśli jednak obraz jest tekstem, a tekst obrazem, to jak rozumieć słowo „między”? Czy może istnieć coś – jakaś przestrzeń – między bytami, które są, jak nam podpowiada (mądrze, czy oszukańczo?) język, tożsame? I czy „między” łączy tu, czy dzieli? Czy relacja między obrazem a tekstem jest podobna do uczucia między dwiema osobami? Czy też zieje między nimi przepaść, lub rozciąga się ziemia niczyja? Sensy gmatwają się coraz bardziej, to, co wydawało się proste, wcale takie nie jest.

Owa niejednoznaczność, paradoksalność, owo zapętlenie tytułu oddaje jednak świetnie zawartość tego tomu. Mnogość punktów widzenia, z jakich patrzą na temat autorzy, ich odmienne pojmowanie interesujących nas relacji i różne sposoby ich opisu – ich różne obrazy w ich tekstach – tworzą mozaikę złożoną z bardzo różnych elementów, które jednak układają się (mamy taką nadzieję) w barwną i interesującą całość.

Fragment wstępu