Настройте текст для его корректного отображения на любом устройстве
Создавайте заметки
Начните читать с того места, на котором закончили
U podstaw monografii na temat sztuki i umiejętności (samo)doskonalenia kompetencji hermeneutycznych legły dwie tezy. Po pierwsze, pedagogika bierze swój początek z „wnętrza kultury” i ma tam „własny pokój”, nie można więc zawężać treści pedagogicznych wyłącznie do zawodowych, a należy tworzyć ich szersze społeczno-kulturowe tło, wykorzystywać tradycję i odwołania do różnych symboli i tekstów kultury. Po drugie zaś, zadaniem edukacji jest poszukiwanie możliwości budzenia człowieka i rewitalizacji jego ukrytych potencjałów – nie w sensie wąskim, ale jako przebudzenie, jako „odkrywanie drogi do siebie”, do swojego przeznaczenia i (po)wołania – i doświadczanie progów (i) poziomów, czy stopni dojrzałości. Owe trzy dynamizmy egzystencjalne człowieka, czyli przeżycie – przebudzenie – przemiana, stały się filarem publikacji (nadto o walorach podręcznika wraz ze wskazówkami, radami i ćwiczeniami) kierowanej do osób sposobiących się do profesji społecznych. Książka zatem szczególnie jest adresowana do studentów pedagogiki i pracy socjalnej, zwłaszcza obcokrajowców, jej odbiorcami są także nauczyciele akademiccy, w toku studiów zwraca się bowiem uwagę głównie na kompetencje społeczne, a te naszym zdaniem wymagają jeszcze uzupełnienia właśnie o kompetencje hermeneutyczne. Ponadto katalog/wachlarz kompetencji pracowników zawodów społecznych jest tak szeroki i bogaty, że warto go poznać, by następnie świadomie doskonalić swoje słabe i mocne strony i w ten sposób zdobyć właściwe kwalifikacje i profesjonalne kompetencje pedagogiczne czy pracownika socjalnego.
