Налаштуйте текст для його коректного відображення на будь-якому пристрої
Створюйте нотатки
Почніть читати з того місця, на якому ви закінчили
У мене вже є обліковий запис в онлайн бібліотеці IBUK Libra
У мене немає облікового запису в онлайн бібліотеці IBUK Libra
PAMIĘTAJ!
Twój PIN do zasobów w:
Wygasa: сьогодні
Aby zdobyć nowy PIN, skontaktuj się z Twoją biblioteką.
Прийміть нові Правила користування, щоб продовжити користуватись сайтом.
Czwarty numer po redakcją prof. Ewy Barcz, skierowany do praktykujących ginekologów, został poświęcony tematowi nietrzymania moczu, który jest coraz poważniejszym problemem zdrowotnym we współczesnym świecie, dotyczącym do 30% populacji dorosłych kobiet.
W numerze omówiono m.in.: Epidemiologię. Nietrzymanie moczu jest coraz poważniejszym problemem zdrowotnym we współczesnym świecie. Rozpowszechnienie schorzenia jest bardzo duże, a dane epidemiologiczne wskazują na coraz większą zapadalność na jego różne formy. Diagnostykę. W diagnostyce nietrzymania moczu mają zastosowanie zarówno metody obiektywne, jak i subiektywne. W rozdziale opisano badanie fizykalne, laboratoryjne, urodynamiczne (uroflometria, cystometria w fazie napełniania, badanie ciśnieniowo-przepływowe, elektromiografia mięśni dna miednicy, profilometria cewkowa, badanie wideourodynamiczne), badanie ultrasonograficzne (USG 2D i 3D przezkroczowe i endowaginalne, USG 2D dna miednicy) oraz inne badania obrazowe (uretrocystoskopia). Dodatkowo omówiono rolę subiektywnej oceny jakości życia za pomocą walidowanych kwestionariuszy. Leczenie zespołu pęcherza nadreaktywnego w postaci drabiny terapeutycznej, począwszy od terapii behawioralnej, a skończywszy na inwazyjnych metodach leczenia. Opisano leczenie farmakologiczne z zastosowaniem leków antymuskarynowych, agonistów receptowa β3, toksyny botulinowej oraz neuromodulację i akupunkturę. Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu, w którym wykorzystuje się metody zachowawcze i postępowanie operacyjne. Przedstawiono fizjoterapię, pessaroterapię oraz farmakoterapię agonistami receptorów α-adrenergicznych, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, estrogenoterapię oraz leczenie operacyjne w postaci technik załonowych, powięziowych slingów łonowo-pochwowych, operacji slingowych (taśmy załonowe, taśmy przezsasłonowe, taśmy krótkie).