Dostosuj tekst do każdego urządzenia
Twórz notatki
Rozpocznij czytanie tam, gdzie ostatnio skończyłeś
Mam już konto w internetowej bibliotece IBUK Libra
Nie mam konta w internetowej bibliotece IBUK Libra
PAMIĘTAJ!
Twój PIN do zasobów w:
Wygasa: dzisiaj
Aby zdobyć nowy PIN, skontaktuj się z Twoją biblioteką.
Zaakceptuj Regulamin, aby kontynuować korzystanie z serwisu.
Czwarty numer po redakcją prof. Ewy Barcz, skierowany do praktykujących ginekologów, został poświęcony tematowi nietrzymania moczu, który jest coraz poważniejszym problemem zdrowotnym we współczesnym świecie, dotyczącym do 30% populacji dorosłych kobiet.
W numerze omówiono m.in.: Epidemiologię. Nietrzymanie moczu jest coraz poważniejszym problemem zdrowotnym we współczesnym świecie. Rozpowszechnienie schorzenia jest bardzo duże, a dane epidemiologiczne wskazują na coraz większą zapadalność na jego różne formy. Diagnostykę. W diagnostyce nietrzymania moczu mają zastosowanie zarówno metody obiektywne, jak i subiektywne. W rozdziale opisano badanie fizykalne, laboratoryjne, urodynamiczne (uroflometria, cystometria w fazie napełniania, badanie ciśnieniowo-przepływowe, elektromiografia mięśni dna miednicy, profilometria cewkowa, badanie wideourodynamiczne), badanie ultrasonograficzne (USG 2D i 3D przezkroczowe i endowaginalne, USG 2D dna miednicy) oraz inne badania obrazowe (uretrocystoskopia). Dodatkowo omówiono rolę subiektywnej oceny jakości życia za pomocą walidowanych kwestionariuszy. Leczenie zespołu pęcherza nadreaktywnego w postaci drabiny terapeutycznej, począwszy od terapii behawioralnej, a skończywszy na inwazyjnych metodach leczenia. Opisano leczenie farmakologiczne z zastosowaniem leków antymuskarynowych, agonistów receptowa β3, toksyny botulinowej oraz neuromodulację i akupunkturę. Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu, w którym wykorzystuje się metody zachowawcze i postępowanie operacyjne. Przedstawiono fizjoterapię, pessaroterapię oraz farmakoterapię agonistami receptorów α-adrenergicznych, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, estrogenoterapię oraz leczenie operacyjne w postaci technik załonowych, powięziowych slingów łonowo-pochwowych, operacji slingowych (taśmy załonowe, taśmy przezsasłonowe, taśmy krótkie).