Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bardzokonserwatywnymkrajemigdytylkoZarif
napomykałokoniecznościwejściawkońcu
wdwudziestypierwszywiek,spotykałsięzoporem
Radyzłożonejzdwunastuszejków,zktórychkażdy
dawnotemuprzekroczyłsześćdziesiątkę.Radazwracała
siędoniegozprośbąoprzemyśleniepomysłu,
aonzakażdymrazemprzyznawałjejrację.
–Będzieszsiężenił?–zapytałaLenadość
niespodziewanie,bypochwilispojrzećprzepraszająco.
–Wybacz,toniemojasprawa.
–Prawdopodobnieniedługo–rzucił.Następnie
wygładziłdłońmimarynarkęiruszyłwstronędrzwi.
–Twojażonabędzieprawdziwąszczęściarą.
Zarifzmarszczyłbrwiinacisnąłklamkę.Jeszcze
wwindziezastanawiałsięnadtym,copowiedziała
Lena.Szczęścieniebyłowpisanewhistorięmałżeństw
zawieranychprzezjegoprzodków.Zwyklemałżeństwa
byłyaranżowaneirodziłosięwnichmałodzieci.Zarif
teżbyłjedynymdzieckiemswojejmatki.Miał
dwadzieściadziewięćlatibyłsinglem,awłaściwie
wdowcem.JegożonaAzeliukochanysynFiraszginęli
wwypadkusamochodowymsiedemlattemu.Byćmoże
takżeztegowzględuRadatraktowałagotrochę
łagodniej.
PośmierciżonyisynaZarifmyślał,żenigdynie
otrząśniesięztakwielkiejstraty.Każdyszanowałjego
prawodożałoby,aleonwiedział,żeciążąnanim
obowiązkiiniemożeodkładaćkolejnegomałżeństwa
wnieskończoność.Musiałzapewnićkrajowinastępcę
tronu.Jednakwcaleniemiałochotypowtórniesię
żenić.Pogodziłsięjużzeswojąsamotnością,anawet
