Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PONADUNIĄ
FRANCISHAGERUP
ScysjenaliniiOslo–Sztokholmbyłydośćczęste
wcałejhistoriiuniiszwedzko-norweskiej,ale
zapewnenicbardziejnieprzeszkadzałoNorwegom
niżbrakrealnejkontrolinadpolitykązagraniczną,
którąoficjalnieprowadziłyobakrajepodflagą
unijną,awrzeczywistościrobiłatotylkoSzwecja
izgodniezwłasnymiinteresami.Bywpełni
zrozumiećtenproces,należysięcofnąćjeszcze
doXIXwieku.
W1891rokuwyborywNorwegiiponownie
wygrywapartiaVenstre(Lewica)inowyrząd
namocyuchwałyparlamentuzobowiązujesię
działaćnarzeczutworzenianiezależnejnorweskiej
służbykonsularnej.Norwegiachcemiećwiększy
wpływnakwestie,któredotycząbezpośredniojej
interesów,aprzedewszystkimchronićswoich
handlowcówwzwiązkuzrosnącą
konkurencyjnościąnorweskichtowarów,która
zaczynaSzwecjiprzeszkadzać.Staraniakończąsię
fiaskiem,akiedyw1895rokuNorwegowie
bardziejstanowczoformułująswojeżądanie,omal
niedochodzidowojnymiędzyobomakrajami.
Odtejporysprawakonsularnanieschodzizust
norweskichpolityków,awświadomościspołecznej
stajesiępoczątkiemkońcaunii.
ZapowiedźdalszychnegocjacjizeSzwedami
wtejkwestiijestważnympunktemprogramu
nowegoblokuprzeciwkoradykalizmowiLewicy
–PartiiZjednoczenia(Samlingspartiet),którałączy
Prawicęorazumiarkowanychrozłamowców
zLewicyzChristianemMichelsenemnaczele.
