Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Faj​niesięru​szasz–usły​sza​łam.–Włóż​kurów​nież?
Nicnieodpowiedziałam,tylkouśmiechnęłamsiętajemniczo.Dalejtańczyliśmyprzytulenidosiebie.
Pochwi​lizdjąłmioku​la​ry.
–No,terazwyglądaszdużolepiej.Powinnaśchodzićwsoczewkachkontaktowych.Mogłabyśteżtrochęsię
wymalować.KobietamusiczasempoprawićPanaBoga.Wcaleniejesteśbrzydka,pieniądzeznierządumożesz
po​sia​dać–za​śmiałsię.
Tańczyliśmyjeszczeprzezjakiśczas.PotemprzyszedłJurekzdrinkami.Mojąszklankęodstąpiłam
Ro​ber​to​wi.Za​ofe​ro​wa​łamsięwy​ko​rzy​staćswo​jezna​jo​mo​ściibezko​lej​kiku​pićna​stęp​nedrin​ki.
–Zostawjąwspokoju,tofajnadziewczyna.–Wracając,usłyszałamgłosJurka.–Szkodajejdlatwoich
ka​pry​sów.Onaniejesttakajaktam​te.
–Proszębardzo,najlepszysort.Wszędziepełnasetka,nawetpepsisięznalazła,anietożółtepaskudztwo.
Brac​twokel​ner​skienieza​po​mi​naoswo​ichczłon​kach.–Mó​wiąctowrę​czy​łamimposzklan​ce.
Rozpocząłsięnastępnybloktaneczny.Robertznówmniepoprosił.Tańczyliśmymocnoprzytuleni.Pachniał
dro​gąwodąto​a​le​to​wą–napew​noniebyłatoPrze​my​sław​ka.
–Jajużwy​cho​dzę.Zo​sta​jeszczyteżwy​cho​dzisz?–usły​sza​łam.
–Wy​cho​dzę–po​wie​dzia​łambezza​sta​no​wie​nia.
Wyszliśmy,niemówiącnawetcześćJurkowi.PoszliśmyposamochódRoberta.ParkowałnaMałymRynku.
Zdzi​wio​naza​uwa​ży​łamja​kie​gośczło​wie​kasie​dzą​ce​gowjegobmw.
–TopanJózef,robizakierowcę.Wieszsama,jakjesttrudnootaksówkęwsobotęotejporze.Gdzie
je​dzie​my?Mamcięza​wieśćdodomu,czydomnie?
–Docie​bie–od​po​wie​dzia​łambezchwi​liwa​ha​nia.
Jechaliśmy,siedzącztyłu,wtuleni.TerazmniespotkałzaszczytbyćobejmowanąprzezRoberta!PanJózef
odczasudoczasupatrzyłnanasprzezlusterko.Musiałbyćzdziwiony,żenieślicznablondynkasiedziobokjego
pra​co​daw​cy,tyl​koja.Wkoń​cudo​je​cha​li​śmy,sa​mo​chódza​trzy​małsięprzeddu​żym,pięk​nymdo​mem.
Takidomwtamtychczasachnależałdorzadkości.Niczymnieprzypominałtypowychpolskichklocków,
raczejtezamerykańskichfilmów.Weszliśmydośrodka.Wnętrzejakzżurnala!Pięknemebleidywany
napewnoniebyłykupionewPolsce.Niedawnosamaprzechodziłamkoszmarurządzaniamieszkania,
wiedziałamwięc,codostępnejestnapolskimrynku.Mójbrat,żebykupićmeblościankęowdzięcznejnazwie
„Hejnał”musiałprzezrokstaćwkolejce!Zresztą,nietylkoon–całarodzinabyławtoprzedsięwzięcie
zaangażowana.Jarównież.Cotydzieńmusieliśmypodpisywaćlistękolejkową.TerazwdomuRoberta
oglądałamidotykałammebli,lamp,bibelotówzzachwytemwoczach.Robertprzyglądałmisię
zroz​ba​wie​niem.
–Niemaszpojęcia,coznaczyurządzaćpolskiemieszkaniewdzisiejszychczasach,awięcnieśmiejsię
zemnie–obruszyłamsię,widzącjegominę.–Wiesz,żesamaprzytachałamdodomunaplecachczterdzieści
metrówkwadratowychwykładziny,brzydkiejjaknoclistopadowa,botylkotakąmożnabyłokupićwsklepie?!
Wiozłamjąwzatłoczonymautobusie,potemkawałdrogiwlokłamzprzystankudodomuprzyakompaniamencie
desz​czuześnie​giem!Tobyłpraw​dzi​wyhor​ror!Samaniewiem,jakuda​łomisiętozro​bić.
–Niewzię​łaśtak​sów​kiba​ga​żo​wej?–zdzi​wiłsię.
–Napostójbyłodwarazydalejniżnaprzystanek–wyjaśniłam.–Automatzepsuty,niemogłamzadzwonić
popomoc.Bałamsięoddalićodsklepuzobawy,żemijąwykupią.Terazprzeklinamtęwykładzinę,każdy
py​łeknaniejwi​dać.
–MamazamówiłamebleustolarzywKalwarii.Napodstawiezdjęćtłumaczyłaim,jakmająwyglądać.
Resz​tęspro​wa​dzi​łazBer​li​naZa​chod​nie​go.Jejbrattammiesz​ka–do​dał.
Wcza​siegdyjapo​dzi​wia​łamdom,Ro​bertwy​jąłszam​pa​naikie​lisz​ki.
–Na​szłamnieocho​tanabab​ci​nepie​ro​gi.Zjeszzemną?by​ło​byjejprzy​kro,żeichnieru​szy​łem.
–Zjem,daw​nonieja​dłampie​ro​gów–od​par​łam.
–Mu​szęjesz​czewy​pu​ścićpsa.Sa​man​ta!Donogi!
–O!Jakiwspaniałypies!Araczejsuka.Piękna.Nieszczekanamnie,bojakkażdakobietalubi
kom​ple​men​ty.Mą​drapsi​na.Wiem,żemaszład​nyogon,tyl​kouwa​żajnamojeraj​sto​py.
Robertwypuściłwilczuranadwór.Pokolacjiusiedliśmynakanapiezszampanemwdłoniach.Pochwiliobjął
mnieiza​cząłca​ło​wać.Naj​pierwde​li​kat​nie,póź​niejco​razbar​dziejna​mięt​nie.
–Chceszsięod​świe​żyć?–ci​chospy​tał.
–Chy​batak.
Za​pro​wa​dziłmniedoprze​pięk​nejła​zien​ki.Po​dałświe​żyręcz​nikinowąszczo​tecz​kędozę​bów.
–Możeszwziąćpryszniclubskorzystaćzbidetu.Tylkopośpieszsię.Niewygłaszajpeanównacześćłazienki,
bo…cze​kamnacie​bie.
Takwięcwy​glą​danoc​nawi​zy​tawdomuRo​ber​ta!Cie​ka​waje​stem,jakimaza​passzczo​te​czekdozę​bów?
Wyszłamzłazienki,nadolegoniebyło.Pochwilimniezawołał.Znalazłamgowjednymzpokoinapiętrze,
zktó​re​godo​cho​dzi​łana​stro​jo​wamu​zy​ka.Le​żałwłóż​kuro​ze​bra​ny,trzy​ma​jąclamp​kęszam​pa​na.
–Chodźdomnie–za​mru​czał.–Pocoznówwło​ży​łaśteła​chy?
Powolizacząłmnierozbierać.Całując,rozpinałguziczkibluzki,agdybyłamjużnaga,położyłmnieobok