Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jakpomócdzieckuniepełnosprawnemuintelektualnie
Wstęp
Dzieckotonajwiększywżyciudar.Nicaninikt,nieczyni
rodzicabardziejwartościowym,aniżeliradosnatwarzberbe-
cia,którywesołowymachującpulchnyminóżkamiodwza-
jemniauśmiech.Pociechagrucha,gaworzy,ślinisię,doko-
nujeogromnegotrudu,abynawiązaćbezpośrednikontakt.
Polatach,gdywidzimyprzystolewyrośniętegomłodzieńca,
czypiękną,młodąkobietę,ażtrudnouwierzyć,żejeszczenie
takdawnotomałenstworzonko”,tobyłaKasialubKrzyś.
Wczłowiekuzachodzitakawielośćiróżnorodnośćzmian,iż
niejesteśmywstaniewiększościdostrzec,gdyżtakszybko
siędokonują.Największątajemnicąjestmózg.Townimmi-
lionyneuronówineuroprzekaźnikównieustanniewykonu-
jąmordercząpracę,abynastępowałprogres,abywszystkie
podstawowefunkcjeżycioweorganizmubyłypodtrzymane,
atakżeabynastępowałoprzyswajanienowychdoświadczeń
życiowych,pojęć,funkcji,umiejętności.Niebezznaczenia
jestfakt,żetopracaludzkiegomózguzużywaok.80%ener-
gii,potrzebnejdopracycałegoludzkiegoorganizmu.
Sam,jakoojciec,wielerazyzadawałemsobiepytania:
nczymojedzieckorozwijasięnormalnie?”,nczyzachowa-
nia,reakcjedzieckasąprawidłowe?”.Zestudiów,kursów,
setekodbytychszkoleńwiem,iżkażdedzieckorozwijasię
wewłasnym,niepowtarzalnymrytmie.Stwierdzenianfa-
4
