Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Chciałabymzacząćodwskazaniaprzyczynnapisaniatego
poradnika.Wswojejpracylogopedycodzienniespotykam
przerażonychrodziców,którzystwierdzają,żeichdziecko
sięjąka.Ichdoświadczeniatonieprzespanenoce,
wzajemneoskarżenia...Trudnościzporadzeniemsobie
ztowarzyszącymitemuemocjamisąogromne,awielość
usłyszanychbądźprzeczytanych–niejednokrotnie
wykluczającychsię–koncepcjidotyczących
postępowaniazmałymjąkającymsiędzieckiemjeszcze
jepotęguje.Jakuwierzyćdanemuspecjaliście,skoroinny
proponujecośzupełnieodmiennego?Zrozpaczenirodzice
sągotowispróbowaćwszystkiego,comogłobyuwolnić
wychowankaodjąkania,zapominając(conaturalne
wprzypadkuprzeżywaniataksilnychnegatywnych
emocji),żedelikatnyukładnerwowydzieckapotrzebuje
ichspokojuiopanowania.
Reakcjetakiesąjaknajbardziejzrozumiałe.Jeszczenie
takdawnorodziceczekalinapierwszywyraz,który
świadomiewypowiedziecko,obserwowali,jakrodzisię
małyczłowiek,któryzapomocąpierwszych
wypowiedzianychsłówpokazywałim,jakmyśli,odbiera,
przeżywaotaczającygoświat.Arodzicomtegodziecka,
którezaczynałomówićpóźniejniżrówieśnicy,
towarzyszyłyrównieżuczuciawielkiejulgi,
żezwychowankiemwszystkowporządku.
Iotopewnegodniarodzicezauważają,żepłynność
mowyichdzieckazostajezaburzona.Opiekunowieopisują
tojakozdarzenienagłeiniespodziewane.Widzą
tonajczęściejtak:dzieckodotychczasmówiłobez
żadnegowysiłkuinaglewykonywanietaknaturalnej
iswobodnejprzedchwilączynnościprzestałobyć
możliwe.Wielurodzicówprzeżywatobardzomocno.
