Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Opiekunowiewwydarzenichostatnichdnistarająsię
znaleźćprzyczynę,którawichgłębokimprzekonaniujest
odpowiedzialnazapojawieniesięzaburzenia.Zarzucają
sobie,żebylizbytniecierpliwi.Bojąsię,żeichkłótnie,
mówieniepodniesionymgłosemwobecnościdziecka
doprowadziłydowystąpieniająkania.Sąteżtacy,którzy
wtymmomenciewidząjużswojemałedziecko
wprzyszłościjakodorosłąjąkającąsięosobęisątym
faktemprzerażeni.Przypominająsobiebowiemludzi
zbliższegoidalszegootoczenia,którzysięjąkają.
Aspołecznyodbiórjąkanianiezawszejesttaki,jakbyśmy
oczekiwali.Nierzadkodorosłejąkającesięosoby
sąobiektemżartów,kpin.Niekażdeśrodowiskojest
wstanieprzyjąćtenstanrzeczyjakocośzupełnie
normalnego.Sposóbmówieniaosóbjąkającychsię
topopularnytematżartówwkulturzemasowej,
wskeczachkabaretowych,produkcjachfilmowych.Oile
zpracąnadjąkaniemradzimysobiezkażdymrokiem
corazlepiej,otylezespołecznąświadomością
ipodejściemdotegozaburzenianiejestjużniestetytak
dobrze.
Podwpływemlicznychspotkańzrodzicami
postanowiłamnapisaćswegorodzajuporadnik–zestaw
podstawowychpytań,któreopiekunowiezadająsobie,
apóźniejrównieżmnie.Jestonbardzokrótki
–byzaniepokojenirodzicemogliprzeczytaćgowjeden
wieczór.
Dlamniewszystkozaczęłosięodpracyzdorosłymi
osobami,któresięjąkały.Pracującznimi,nabierałam
przekonania,żeleczeniejąkanianależypodjąć–oile
zajdzietakakonieczność–jaknajwcześniej,zanimstanie
sięonochroniczne,zanimprzemienisięwproblem,
zktórymcoraztrudniejbędziesobieporadzić.Takprzed
12latynarodziłsięmójprogramprofilaktykiiterapii
jąkaniaprzeznaczonydlamałychdzieci,opartynietylko
nawłasnychdoświadczeniach,lecztakżeczerpiący
zwiedzyimądrościwieluspecjalistów.
Pacjenciprzychodzili,metodasięrozwijałairozwijasię
