Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
II
WentzelCroy-Dülmenoddzieciństwabyłpanemswejwoli
iczynów.Wprawdzieojciecnaznaczyłmuopiekuna,starego
towarzyszabroniisąsiada,majoraKoopa,iopiekunkę,ciotkęDorę,
aleopiekatobyła–pożalsięBoże.
Żefunduszniezginął–zawdzięczałtotylkoswemuogromowi;
żewyrosteksięniezmarnowałzupełnie–tobyłocudemopatrzności
niebieskiej.
MajorKoopiciotkaDorazjeżdżalisięniekiedy,opowiadalisobie
okropnewybrykiwychowańca,wznosilioczyiręcedonieba,
wzdychali,radziliirozjeżdżalisiędoswychzajęć:majordoswych
dóbrnadRenem,ciotkadomodłówiofiarnabożnych.Radyniebyło
żadnej.Wentzeldbałonichtyle,coopopiółzcygara.Oddziecka
położeniespołecznepopchnęłogowsferyarystokracji;kolegował
zsynaminajwyższychrodów,bawiłsiępopierwszychsalonach.
Młodzieniaszka,pięknegojakApollo,porwałykobiety–zepsuły
dogruntu.
Niebyłnigdydzieckiem,amłodymdusząmożeledwieparę
miesięcy.
Cudemolbrzymichzdolnościodbyłszkołyiuniwersytet,wstąpił
dowojska,zwojnyfrancuskiejwyniósłżelaznykrzyżiparęblizn
–iwystąpiłzczynnejsłużby.
Nudziłogowszystkopopewnymczasie;karierynieszukał,celu
niemiałwżyciu,nierozumiałpotrzebypracy.Byłhulaką
wielkoświatowym,pełnymformidelikatności:podmaskąkróla
salonówkryłsięcynikbezżadnychzasad,nieszanującynikogo
iniczego,lekceważącyświatcały,dumnyswąpotęgąimagnetycznym
