Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WPROWADZENIE
„Odranażołądekskręcająmimdłości.Naulicyleżą
trupy,wszędziekrew.[…]Zadajęsobiepytanie,ile
jeszczeczasubędęwstaniepracować,dzieńwdzień
stykającsięzkoszmarem,ileczasubędęmiałarozdarte
serce,niemogącpomócwszystkim,niemogączabrać
ichztegopiekła.Najgorszeniejestwysłuchiwanieich,
najgorszajestświadomośćmojejbezsilności…”4.
Takieodczuciatowarzyszyłymojejpierwszej
czerwonokrzyskiejmisji,w1980roku,wobozachdla
kambodżańskichuchodźców,wktórychwstraszliwych
warunkachżyłopółmilionaludzi.Latamijały,ajaczęsto
twierdziłamiwierzyłam,żeobecnamisjatojużostatnia:
potrzydziestejprzestałam.Dopierowgrudniu2010roku
(czylijakieśpięćmisjipóźniej),kiedymojeciałodało
midozrozumienia,żemadość,wycofałamsięizrobiłam
miejscedlamłodszychodemnie.
Czasemmiędzyjednymprzydziałemadrugimzdarzały
siędłuższeprzerwy:przezmiesiące,lata,zamierzałam
osiedlićsięnastałe,zbudowaćtrwałyzwiązek…
Bezskutecznie!Kiedyoglądałamwtelewizjireportaże
sprawozdawcówwojennych,zewterenuzawszeokazywał
sięsilniejszy.
Ciągleżywebyłowemniepragnieniebyciawcentrum
wydarzeń,tam,gdziecośsiędzieje,jakrównież
upodobaniedoodkrywaniaświata,poznawania
odmiennychkulturispotykaniapasjonującychludzi.
Dotegodochodzisatysfakcja,żepomagasiętym,którzy
cierpią–czyniejesttowielkimprzywilejem?
Wmojejpierwszejksiążceopowiedziałamomoich
przeżyciachnapółnocyKanady,wśródIndian
iEskimosów.Zdałamtakżesprawęzmojejpracy
humanitarnejwkrajachAfryki,BliskiegoWschoduiAzji
nękanychprzezwojnylubklęskigłodu.Mojarelacja
zakończyłasięwAfganistaniew1989roku.Potemnadal
działałamwramachMiędzynarodowegoKomitetu
CzerwonegoKrzyżaiKanadyjskiegoCzerwonegoKrzyża,
